Jego głównym wskazaniem jest krótkotrwałe leczenie objawowe zaostrzeń choroby zwyrodnieniowej stawów. Przeciwwskazania to: astma oskrzelowa, polipy nosa, czynna lub nawracająca choroba wrzodowa, ciąża i okres karmienia piersią. Nie można go stosować u dzieci do 15. roku życia. Leki na bóle stawów - naproksenChoroba Schoenleina-Henocha jest zespołem objawów, wśród których dominuje wysypka wybroczynowa oraz bóle stawów. Artykuł dla rodziców w prostej formie przedstawia przyczyny, objawy oraz zasady postępowania z dzieckiem cierpiącym na chorobę treści:DefinicjeMechanizm chorobyObjawy kliniczneZmiany skórneZapalenie stawówObjawy ze strony przewodu pokarmowegoZmiany w nerkachObjawy ze strony ośrodkowego układu nerwowegoRokowanieBadania laboratoryjne, rozpoznanie chorobyLeczenieDefinicjeChoroba Schoenleina-Henocha jest zespołem objawów, do których zaliczamy wysypkę, ból stawów, ból brzucha i kłębuszkowe zapalenie nerek. Występuje głównie w okresie dziecięcym. Częstość występowania wśród dzieci to 135 przypadków na milion, czyli około 100 razy częściej niż u pacjentów to dzieci do 10 roku życia, ale opisywano występowanie tej choroby u dzieci młodszych niż sześciomiesięcznych. Choroba przebiega łagodniej u dzieci niż u dorosłych. Przyczyna tej choroby jest nieznana. Czasem taka reakcja może wystąpić jako wynik uczulenia na leki lub inne substancje. W dużej części przypadków zespół Schoenleina-Henocha opisywano po przebyciu infekcji górnych dróg oddechowych (między innymi paciorkowcowych). Często jednak brak jest uchwytnej przyczyny tej choroby. Objawy u dzieci mogą pojawić się w każdej grupie wiekowej, częściej chorują chorobyWokół drobnych naczyń krwionośnych pojawiają się komórki zapalne (leukocyty), krwinki czerwone oraz ciałka odpornościowe – immunoglobuliny klasy A. Taki naciek komórek i immunoglobulin powoduje powstanie wokół naczyń nacieku zapalnego, ściana naczynia ulega obrzękowi, a następnie pęka, co powoduje wydostawanie się krwi poza naczynie, czego efektem jest pojawienie się drobnych wylewów krwawych zwanych wybroczyny pojawiają się w każdym miejscu, w którym zostało uszkodzone naczynie – w skórze (co obserwujemy w postaci drobnych „siniaczków” na skórze), ale również wokół naczyń, które przebiegają w ścianie jelit, co wywołuje ich obrzęk, ból, czasem nawet może doprowadzić do niedrożności lub przedziurawienia jelita tzw. perforacji, w nerkach lub innych częściach klinicznePoczątek choroby może być ostry, kiedy objawy rozwijają się w ciągu kilku godzin lub przewlekły nawet kilkutygodniowy – wtedy najczęściej zaczyna się od gorszego samopoczucia i stanów podgorączkowych, dopiero później pojawiają się bardziej charakterystyczne Schoenleina-Henocha, fot. panthermediaZmiany skórneWystępują u wszystkich chorych i ich wystąpienie upoważnia do rozpoznania choroby. Bardzo charakterystyczna jest lokalizacja zmian – wybroczyny występują głównie na pośladkach i całych kończynach dolnych, z największym nasileniem zmian w dolnych częściach kończyn, często wokół kostek wybroczyny łączą się w dość duże na skórze występują drobne grudki, plamki o kolorze różowym, które bledną po ucisku palcem, następnie w tych miejscach pojawiają się już wybroczyny, które mają kolor ciemnoróżowy lub czerwony i nie znikają po ucisku palcem. Wybroczyny podobnie jak zwykłe siniaki zmieniają w ciągu następnych dni swój kolor z czerwonego poprzez siny, rdzawy i żółty i w końcu znikają bez pozostawienia przebarwień. Często zmianom towarzyszy obrzęk skóry. Zmiany te są niebolesne i nie stawówU 2/3 pacjentów może wystąpić obrzęk i bolesność stawów, głównie kolanowych i łokciowych. Objawy te ustępują samoistnie w ciągu kilku ze strony przewodu pokarmowegoU ponad połowy chorych pojawiają się bóle brzucha o charakterze kolki o znacznym nasileniu, często z wymiotami. Objawy takie mogą poprzedzać wystąpienie wysypki i sugerować np. zapalenie wyrostka robaczkowego, lub niedrożność jelit, co czasem może stwarzać duże trudności w rozpoznaniu choroby. Jednak w momencie pojawienia się zmian skórnych rozpoznanie staje się wybroczyn w obrębie jelit może być niedrożność, a nawet pęknięcie jelita (perforacja) dlatego dziecko wymaga nadzoru lekarskiego w czasie, gdy chorobie towarzyszą silne bóle brzucha. Badaniem potwierdzającym krwawienie z naczyń przewodu pokarmowego jest ocena kału na krew utajoną. Wymaga to jednak stosowania przez 3 dni diety bezmięsnej, aby uniknąć fałszywego wyniku. Powikłania takie jak krwawienie z przewodu pokarmowego, niedrożność jelita lub jego perforacja wymagają leczenia w oddziale w nerkachU ¼ do ½ dzieci mogą wystąpić zmiany również w naczyniach nerkowych. Będzie się to objawiało pojawieniem się krwinek czerwonych w badaniu ogólnym moczu. Może to być erytrocyturia (pojedyncze krwinki w osadzie moczu) lub widoczny gołym okiem krwiomocz. Oczywiście widoczne czerwone zabarwienie moczu musi być potwierdzone badaniem laboratoryjnym, aby uniknąć pomyłki związanej z np. zjedzeniem czerwonych buraczków. W badaniu ogólnym mogą również pojawiać się leukocyty i zmiana w wyniku badania ogólnego moczu u dziecka z chorobą Schoenleina-Henocha wymaga stałego nadzoru nefrologa, ponieważ zmiany nerkowe mogą się utrzymywać nawet przez kilka lat i nie leczone w pewnym procencie przypadków doprowadzają do upośledzenia pracy nerek. Dlatego konieczne jest kontrolowanie badania ogólnego moczu nawet jeśli początkowe wyniki były prawidłowe do 3 miesięcy. W przypadku zmian w badaniu moczu kontrole powinny być wykonywane nawet przez kilka ze strony ośrodkowego układu nerwowegoJeśli proces zapalny obejmie naczynia mózgowe może dochodzić do drgawek, porażeń lub śpiączki. Jednak tego typu objawy występują zaledwie u 1 dziecka na 100 chorych z zespołem Schoenleina- proces zapalny nie objął naczyń nerkowych wszystkie pozostałe objawy ustępują bez jakichkolwiek następstw. Dalszych kontroli wymagają jedynie zmiany w nerkach. Zazwyczaj choroba przebiega łagodnie, trwa kilka dni. U niektórych dzieci choroba może trwać dłużej – 4-6 tygodni i mogą pojawiać się nawroty nawet do laboratoryjne, rozpoznanie chorobyNie ma specyficznych wyników badań laboratoryjnych, które potwierdzałyby rozpoznanie choroba Schoenleina-Henocha. W pewnej grupie przypadków obserwuje się wzrost CRP (białka, którego poziom rośnie w przypadku infekcji), wzrost liczby leukocytów, a w przypadku związku choroby z infekcją górnych dróg oddechowych wywołaną przez paciorkowca wzrost potwierdza głownie obraz kliniczny choroby. Należy jednak pamiętać, że obraz choroby nie zawsze jest jednoznaczny. Podobny przebieg może mieć wiele innych chorób, w tym choroby bardzo poważne, jak np. białaczki. Z tego powodu nie należy unikać zalecanej przez lekarza obserwacji szpitalnej, której celem jest wykluczenie innych poważnych Schoenleina-Henocha, fot. panthermediaLeczeniePrzy typowych objawach choroby Schoenleina-Henocha zaleca się leżenie w łóżku i oszczędzający tryb życia do ustąpienia objawów. W razie potrzeby stosuje się objawowe leki przeciwbólowe i przeciwgorączkowe. Przy łagodniejszym przebiegu dziecko może być leczone w domu. Bezwzględnej hospitalizacji wymagają natomiast dzieci, u których w przebiegu choroby występują powikłania ze strony przewodu pokarmowego (niedrożność jelit, krwawienie z jelit lub perforacja), ośrodkowego układu nerwowego lub nerek. W tych przypadkach dziecko zwykle musi mieć włączone leczenie sterydami. Jeśli chorobie nie towarzyszy infekcja nie ma potrzeby stosowania antybiotyków – decyzję w tym zakresie musi podjąć lekarz. Spis treści. Objawy choroby Stilla: gorączka, wysypka, ból stawów; Diagnoza choroby Stilla u dzieci; Leczenie choroby Stilla u dzieci; Choroba Stilla to choroba autoimmunologiczna, atakująca przede wszystkim dzieci - układ odpornościowy z nieznanych przyczyn atakuje stawy (tkanki miękkie - chrząstki) w wyniku czego dochodzi do stanów zapalnych i młodzieńczego zapalenia stawów. Witam! Po pierwsze warto zauważyć, że reaktywne zapalenie stawów to nie RZS (reumatoidalne zapalenie stawów), tak jak sugeruje powyższy wpis! Reaktywne zapalenie stawów (ReA) jest nieropnym zapaleniem stawów rozwijającym się po przebytym zakażeniu przewodu pokarmowego, układu moczowo-płciowego lub oddechowego. Należy do grupy tzw. seronegatywnych spondyloartropatii. W leczeniu reaktywnego zapalenia stawów stosuje się niesteroidowe leki przeciwzapalne i to często w dużych dawkach. Preferowanym w początkowej fazie leczenia środkiem jest w tej jednostce chorobowej indometacyna. Ważne jest leczenie choroby podstawowej, a także zapobieganie przykurczom mięśni. W tym celu proponuje się pacjentowi ćwiczenia i zabiegi fizjoterapeutyczne. Można też zastosować zimne i ciepłe okłady. Poprawę przynosi też stosowanie glikokortykosteroidów w miejscowych wstrzyknięciach dostawowych oraz leków modyfikujących przebieg choroby doustnie - sulfasalazyna (salazopyrin) lub metotrexat. Zwyrodnienia stawów to grupa dolegliwości najczęściej występujących w obrębie układu ruchu. Dawniej zwyrodnienie stawów było schorzeniem, z którym głównie zmagali się seniorzy. Obecnie choroba ta w równej mierze dotyczy młodzieży i młodych dorosłych. Jakie są przyczyny zwyrodnienia stawów i jak objawia się ta choroba? Jakie metody leczenia są najczęściej stosowane? Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów - definicja. Młodzieńcze idiopatyczne zapalenie stawów (MIZS) to przewlekła choroba o nieznanej przyczynie. Charakteryzuje się wystąpieniem zapalenia stawów u osoby poniżej 16. roku życia, które trwa co najmniej 6 tygodni i wykluczono wszystkie inne choroby mogące być przyczyną zapalenia
Zapalenie chrząstek żebrowych u dzieci może powodować ostry, kłujący ból przywodzący na myśl atak serca lub inną chorobę serca. Pomimo bólu jest ono zwykle niegroźne i ustępuje spontanicznie w ciągu 2 lub 3 dni. Jednak czasami może trwać dłużej – nawet kilka miesięcy. Przeczytaj również: Ból pod mostkiem – możliwe
Objawy zapalenia stawu biodrowego u niemowląt. Początkowo występujące objawy są ogólne i trudno powiązać je ze stawem biodrowym. Niemowlę jest apatyczne, ma obniżone napięcie mięśniowe i osłabione odruchy. Mogą wystąpić także: żółtaczka, gorączka, wymioty, osłabienie apetytu. Po kilku dobach obraz choroby ulega zmianie.
Inne powikłania to zapalenie stawów, zapalenie trzustki, wątroby, nieżyt żołądkowo-jelitowy czy wysypki skórne. Po przebytym mykoplazmatycznym zapaleniu płuc może występować przez długi okres (nawet wielomiesięczny) napadowy kaszel, o podobnym charakterze jak w kokluszu.
.