🦡 Jak Wygląda Rozmowa Z Psychologiem

W trudnych sytuacjach życiowych najczęściej szukamy wparcia i pomocy wśród bliskich i przyjaciół. To bardzo dobre podejście, bo kontakt z osobami, od których czujemy wsparcie i akceptację jest nieoceniony. Jest również jednym ze sposobów radzenia sobie ze stresem i trudnościami. Może się zatem pojawić pytanie, po co nam psychoterapeuta, skoro z problemami możemy się zwrócić do przyjaciela? „Wolę porozmawiać z kimś z rodziny albo znajomym, niż iść do psychologa.” Rozmowa z kimś, kogo dobrze znasz (partnerem, przyjacielem, koleżanką, kolegą, rodzicami, sąsiadką, itp.) bywa często pomocna. Przecież nie z każdym problemem idziemy do gabinetu psychologa czy psychoterapeuty. Zazwyczaj jednak bliskie i znajome nam osoby, często pomimo najlepszych chęci, nie poświęcają nam wystarczająco dużo czasu i aktywnej uwagi. Nie wynika to zazwyczaj z ich złej woli, ale ograniczeń, jakie niesie ze sobą życie. Każdy z nas ma bowiem własne życiowe problemy, obowiązki, potrzeby i obawy, a podczas rozmowy pojawiają się różnego rodzaju „rozpraszacze”. Relacje te obarczone są wstępnymi założeniami i oczekiwaniami na temat tego, jacy jesteśmy, jak zachowywaliśmy się do tej pory, jak chcą nas postrzegać inne osoby i jakie wyobrażenie mają o naszym życiu. Dlatego też w niektórych sytuacjach warto porozmawiać ze specjalistą, który nie pozostaje z nami w żadnych relacjach, poza relacją wynikającą ze swojej profesji. Czy psychoterapeuta to przyjaciel za pieniądze? Nie, psychoterapeuta to psychoterapeuta, a przyjaciel to przyjaciel. Role tych dwóch osób znacząco się różnią. Psychoterapeuta nie jest naszym przyjacielem, nie powierza nam swoich tajemnic, nie mówi nam o sobie i swoich problemach. O życiu osobistym psychoterapeuty nie wiemy zazwyczaj nic, albo wiemy bardzo niewiele. Czym zatem różni się rozmowa psychoterapeutyczna od rozmowy z przyjacielem, koleżanką, kolegą czy kimś z rodziny? Psychoterapeuta przeprowadza profesjonalny wywiad terapeutyczny, zbiera jak najwięcej informacji na temat Twoich trudności i dotychczasowego rozwoju, aby mieć jak najpełniejszy obraz Twojej osoby. Inne osoby, nawet te najbliższe, rzadko kiedy wiedzą o nas tak dużo i w takim uporządkowaniu. Zazwyczaj więc nie zastanawiają się nad związkami przyczynowo-skutkowymi w naszym życiu, nie analizują naszych zachowań i często również nie mają dostępu do przeżywanych przez nas emocji. Terapeuta nie udziela rad ani nie daje bezpośrednich wskazówek. Kieruje rozmowę w taki sposób, aby pacjent mógł odkryć swoje własne wartości, potrzeby i odpowiedzi. Relacja terapeutyczna, w przeciwieństwie do relacji towarzyskiej, jest niesymetryczna. Oznacza to między innymi, że 50 minut rozmowy terapeutycznej jest poświęcone tylko i wyłącznie pacjentowi. Terapeuta jest w tym czasie uważny tylko na sprawy pacjenta. Nie ma tu wzajemności, jak przy relacji przyjacielskiej. Więcej o relacji terapeutycznej pisałam tutaj. Może się zdarzyć, że koleżanka, przyjaciel czy ktokolwiek Ci bliski jest stroną Twojego problemu czy w jakiś sposób jest zaangażowany w Twoje sprawy. Psychoterapeuta spojrzy na Ciebie i Twoje problemy z „boku” i świeżym okiem, bo nie jest uczestnikiem Twojego codziennego życia. Psychoterapeuta pomoże Ci w zrozumieniu nie tylko bieżącego problemu, ale również w przyjrzeniu się mechanizmom, wzorcom i schematom, które powielasz (jeżeli umówiliście się na to w kontrakcie terapeutycznym). Terapeuta, wspólnie z Tobą, próbuje zrozumieć Twoje problemy, a w trakcie psychoterapii będziecie próbowali je wspólnie przeanalizować i nad nimi pracować, znaleźć inne perspektywy i razem wypracować nowe rozwiązania. W trakcie takiej profesjonalnej rozmowy wyłaniają się wzorce i mechanizmy Twojego postępowania, a odkrycie ich może prowadzić do zrozumienia i zmiany. Psychoterapeuta jest profesjonalnie przygotowany do tego, aby rozmawiać o nawet najtrudniejszych sprawach emocjonalnych. Nie będzie uciekał od Twoich emocji, mówiąc że „jakoś to będzie”, „takie jest życie”, „wszystko będzie dobrze”. Wręcz przeciwnie, będzie dopytywał o Twoje emocje, które towarzyszą Ci w różnych sytuacjach, próbując je razem z Tobą rozpoznać i nazwać. Dla niektórych osób relacja terapeutyczna bywa pierwszą możliwością do nawiązania bezpiecznego i pełnego zaufania kontaktu, w którym nie są oceniani, ale słuchani z uważnością i empatią. Relacja terapeutyczna zakłada akceptację i wyklucza ocenę. Więcej pisałam o tym w poście: Czy terapeuta będzie mnie oceniał i krytykował? Oznacza to, że podczas sesji terapeutycznych możesz się dzielić dowolnymi aspektami swoich doświadczeń bez lęku i wstydu. Istnieją takie emocje, które ukrywamy przed sobą czy bliskimi, natomiast rolą psychoterapeuty jest nam pomóc te emocje sobie uświadomić i się z nimi skonfrontować. Terapia osób bliskich Ponieważ rola psychoterapeuty i przyjaciela rządzi się odmiennymi prawami, kodeks etyczny i zdrowy rozsądek wykluczają prowadzenie psychoterapii osób bliskich i również takich, z którymi terapeuta ma lub miał jakąkolwiek relację w przeszłości. Po pierwsze, taka sytuacja utrudniałaby możliwość obiektywnego spojrzenia i zdrowego dystansu. Po drugie, w psychoterapii niezbędna jest obserwacja budującej się relacji pomiędzy terapeutą a pacjentem oraz uświadamianie sobie towarzyszących nam emocji. Znajomość poza gabinetem zniekształcałaby te emocje i relację poprzez inne, dodatkowe doświadczenia. Po trzecie, i być może jest to najważniejszy czynnik, w terapii znajomych czy rodziny, zasady szczerości, poufności i tajemnicy zawodowej mogłyby być trudne do utrzymania. Podsumowując Wymieniłam kilka różnic pomiędzy profesjonalną rozmową terapeutyczną a codzienną rozmową towarzyską. To zapewne nie wszystkie różnice, ale na ich podstawie można zauważyć, że kontakt w gabinecie psychoterapeuty przebiega w zupełnie inny sposób, niż relacja z bliską osobą. Znajomi i rodzina bywają cennym wsparciem, jednak kiedy chcemy poszukać przyczyn, mechanizmów i rozwiązań naszych problemów, bez obaw o krytykę i narzucania nam cudzych wartości, warto rozważyć kontakt ze specjalistą. Dobre rady przyjaciół, pomimo ich najszczerszych chęci, nie zawsze okazują się dla nas dobre. Wpisy na moim blogu Prosto o psychoterapii ukazują się obecnie co tydzień. Jeśli chcesz być na bieżąco, zapraszam również na moją stronę na Facebooku.

Jeżeli jedno z rodziców wyprowadza się, trzeba zapewnić dziecko o możliwości kontaktu z tym rodzicem. Ważne jest by znaleźć odpowiedni moment na rozmowę, dziecko nie powinno dowiadywać się o rozstaniu tuż przed wyjściem do przedszkola czy szkoły. Często jedna rozmowa z dzieckiem o rozstaniu rodziców nie wystarczy.

Dla bardzo wielu osób pierwsza wizyta u psychologa może być źródłem ogromnego stresu. Już samo podjęcie decyzji o spotkaniu ze specjalistą jest wyrazem dbania o siebie i swoje zdrowie oraz aktem odwagi. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa? Jakich pytań można się spodziewać? Na czym polega konsultacja psychologiczna? Czy wizyta u psychologa może odbywać się online? Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Pierwsza wizyta u psychologa Z zaburzeniami psychicznymi i zaburzeniami zachowania zmaga się szacunkowo ponad 7,5 mln Polaków. Kobiety chętniej korzystają z pomocy psychologa czy psychiatry, mężczyźni próbują radzić sobie sami, najczęściej przy pomocy używek. Specjaliści podkreślają, że najczęściej rozpoznawane są zaburzenia lękowe, lęk napadowy, zaburzenia lękowo-depresyjne, agorafobia oraz depresja. Jak wynika z danych ZUS za 2018 rok, zaburzenia psychiczne były piątą przyczyną niezdolności do pracy. Pandemia i lockdown to dodatkowe czynniki, które wpłynęły na pogorszenie zdrowia psychicznego Polaków. Choć odsetek osób, które zmagają z zaburzeniami psychicznymi wzrasta, według raportu GUS tylko 1,8 mln Polaków korzysta z pomocy psychologów. Problemem jest nie tylko bardzo długi czas oczekiwania na wizytę (nie tylko w państwowych, ale także prywatnych gabinetach), ale także stereotypowy lęk przed wizytą u specjalisty. W dzisiejszych czasach zdalna konsultacja psychologiczna może być rozwiązaniem dla wielu osób zmagających się z zaburzeniami. W ten sposób działa platforma WeTalk, z którą współpracują psycholodzy, a konsultacja może odbywać się telefonicznie, online oraz poprzez wymianę wiadomości tekstowych. Psycholog i współtwórca WeTalk, Grzegorz Dąbrowski w rozmowie z agencją Newseria Biznes powiedział: "Naszym mottem jest to, że o każdym problemie warto rozmawiać. Jesteśmy portalem dedykowanym osobom z depresją, lękami, ale nie tylko, również osobom, które mierzą się z różnymi wątpliwościami, mają problem, ale nie wiedzą, czy na tyle poważny, żeby pójść do gabinetu. Mamy również wsparcie dla osób, które chcą popracować nad samorozwojem, gdyż są u nas coachowie czy seksuolodzy". Zobacz również: Przez te pięć błędów dzieci wyrastają na bezczelnych i niecierpliwych dorosłych Pierwsza wizyta u psychologa Każda wizyta u psychologa rozpoczyna się od konsultacji psychologicznej, podczas której zbierany jest wywiad, potrzebny do rozpoczęcia dalszych działań. Spotkania trwają zazwyczaj pięćdziesiąt minut, konsultacje psychologiczne mogą zakończyć na jednej albo trzech wizytach. W trakcie konsultacji psycholog będzie mógł się zapoznać z twoją sytuacją życiową, zidentyfikować problemy, postawić diagnozę i zaproponować indywidualny plan pomocy (psychoterapię, wsparcie psychologiczne, wizytę u psychiatry). Jak wygląda wizyta u psychologa Żeby poznać cel twojej wizyty i jak najlepiej ci pomóc, podczas pierwszej wizyty psycholog będzie próbował ustalić najważniejsze fakty, zadając ci odpowiednie pytania. Jeśli chcesz, możesz się do tej rozmowy przygotować wcześniej i spisać na kartce wszystko to, o czym chciałabyś porozmawiać. Może się zdarzyć, że nie będziesz potrafiła określić natury swoich problemów, w takiej sytuacji psycholog pokieruje rozmową w taki sposób, aby dowiedzieć się jak najwięcej. Podczas pierwszej wizyty u psychologa możesz spodziewać się pytań o objawy, których doświadczasz (bezsenność, wybuchy złości, przygnębienie, obsesyjne myśli, lęk przed kontaktem z ludźmi itd.), ich intensywność oraz moment, w którym zaczęłaś je zauważać. Specjalista zapyta cię również o to, w jaki sposób radzisz sobie z objawami - co wtedy robisz i jak się zachowujesz. Ważne będzie również ustalenie, czy problem pojawiał się wcześniej, jeśli tak, to jak sobie wówczas radziłaś. Jeśli korzystałaś wcześniej z porady psychologa czy pomocy psychiatrycznej, nie zapomnij o tym wspomnieć. Psycholog zapyta cię na pewno o wydarzenie, które mogło doprowadzić do wystąpienia tych objawów. Zastanów się, czy jest coś takiego, co ostatnio zdarzyło się w twoim życiu, co może mieć związek z twoimi problemami (przeprowadzka, zmiana lub utrata pracy, śmierć bliskiej osoby, problemy w związku albo w kontaktach z bliskimi, narodziny dziecka, lockdown). Czasem nie będzie można wskazać jednej, konkretnej przyczyny, dlatego zadaniem psychologa będzie określenie czynników, które mogły mieć wpływ na twoje samopoczucie. Psycholog zapyta również, jak twoje problemy wpływają na twoje codzienne życie, pracę, relacje z najbliższymi, czy pojawiają się inne objawy, na które mogłaś wcześniej nie zwrócić uwagi. Pamiętaj, aby o tym wszystkim poinformować lekarza. W trakcie konsultacji psychologicznej na pewno pojawią się pytania na temat twojego dzieciństwa - chorób w rodzinie, śmierci bliskich osób, konfliktów, relacji i sposobu wychowania. Podczas pierwszego spotkania psycholog będzie pytał również o twoje życie osobiste - ile masz lat, jaka jest twoja sytuacja życiowa, zawodowa, mieszkaniowa i relacje z najbliższymi. Psycholog zapyta cię również o choroby somatyczne oraz przyjmowane leki. Najlepiej zapisać sobie wszystkie niezbędne informacje na kartce czy w telefonie. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa Pamiętaj, że podczas pierwszej wizyty masz prawo zadawać pytania - nie tylko na temat czasu trwania sesji czy ustalenia harmonogramu spotkań, ale także kompetencji psychologa, doświadczenia oraz wybranej formy terapii. Ważne również, abyś poinformowała psychologa, jakie są twoje oczekiwania i co chciałabyś osiągnąć dzięki waszym spotkaniom. Pamiętaj, że psycholog nie ocenia ani ciebie ani twojego postępowania, ma wspierać cię w różnych działaniach i "wyposażyć" cię w odpowiednie narzędzia, dzięki którym będzie potrafiła poradzić sobie z problemem. Warto pamiętać również, że dobry psycholog nie będzie podejmować decyzji za ciebie, nie powie ci również, co powinnaś zrobić. Jego zadaniem jest wspieranie pacjenta przy podejmowaniu samodzielnych decyzji. Pamiętaj, że psychologa obowiązuje tajemnica zawodowa, więc wszystko, o czym rozmawiacie, nie wychodzi poza gabinet. Wyjątkami są sytuacje, w których psycholog dowiaduje się o popełnieniu przestępstwa lub bezpośrednim zagrożeniu czyjegoś zdrowia lub życia. Z tajemnicy zawodowej może również zwolnić go sam pacjent albo prokuratura. Zobacz również: Jesteś zestresowana, masz kłopoty ze snem i brakuje ci emocjonalnej równowagi? Metoda TRE pozwala nawiązać dialog z ciałem Ile trwa wizyta u psychologa Najczęściej spotkanie u psychologa trwa od czterdziestu pięciu do sześćdziesięciu minut. W przypadku sesji małżeńskich lub terapii par, wizyta u psychologa może trwać dłużej i dochodzić do dziewięćdziesięciu minut. O tym, ile będą trwać sesje, dowiesz się podczas pierwszego spotkania. Zobacz również: 95 proc. płodów, u których wykryto Zespół Edwardsa nie dotrwa do narodzin. Czym są wady letalne? ^{Rozmowa z Zemirem Popovac, psychologiem pracującym z imigrantami Tweet Tweet Ważne jest, aby lekarze i psychologowie rozumieli swoich pacjentów w ich kontekście kulturowym, ale także mieli świadomość, w jaki sposób na ich samych wpływa ich norweskie pochodzenie.} Obecnie coraz więcej usług przenosi się do internetu, podobnie stało się z wizytami u lekarzy. Z większością specjalistów możemy porozmawiać za pomocą telefonu lub kamery i mikrofonu. Szerzej dostępne stały się również wizyty u psychologów on-line. Czy terapia na odległość jest tak samo skuteczna, jak ta twarzą w twarz? Jak wyglądają wizyty on-line u psychologa? spis treści 1. Rodzaje wizyt u psychologa on-line 2. Zalety usług psychologicznych on-line 3. Kiedy psycholog on-line może pomóc? 4. Jak przygotować się do sesji on-line? 5. Jak wygląda wizyta on-line u psychologa? rozwiń 1. Rodzaje wizyt u psychologa on-line Wizyta on-line odbywa się przez internet, ale wbrew pozorom może przybierać różne formy: Zobacz film: "Dzieci i młodzież w czasie koronawirusa. Jak im pomóc?" forma synchroniczna - kontakt z psychologiem w czasie rzeczywistym, poprzez wideorozmowę lub chat, forma asynchroniczna - odpowiedź od psychologa następuje z opóźnieniem, na przykład wymiana wiadomości e-mail. Wiele osób zastanawia się, który rodzaj wizyty jest lepszy. Wszystko zależy od indywidualnych preferencji, niektórzy są w stanie całkowicie się otworzyć i odpowiadać szczerze, dopiero kiedy nikt ich nie widzi. W takiej sytuacji zdecydowanie bardziej rozsądnym wyborem będzie forma asynchroniczna wizyty lub rozmowa poprzez chat. 2. Zalety usług psychologicznych on-line Największą zaletą wizyt u psychologa on-line jest taka sama skuteczność, jak w przypadku spotkań w gabinecie. Forma spotkania nie ma żadnego znaczenia dla powodzenia terapii. U większości osób rozmowa z psychologiem wywołuje wiele emocji, które często utrudniają szczerą rozmowę i przedstawienie problemu. W takiej sytuacji terapia online zwiększa komfort psychiczny i poczucie bezpieczeństwa. Zdarzają się sytuacje, kiedy regularne pojawianie się u psychologa jest niemożliwe: niepełnosprawność - wizyty on-line redukują problem z transportem czy dostaniem się do gabinetu w budynku bez windy, wstyd przed chodzeniem na psychoterapię - wciąż wiele osób boi się przyznać, że rozmawia z psychologiem i miewa obawy, że ktoś zobaczy je przed gabinetem, częste podróże - przebywanie w różnych miejscach zaprzecza ciągłości terapii u jednego psychologa, w przypadku sesji online wystarczy połączenie z internetem, mieszkanie na wsi lub w małej miejscowości - wybór specjalistów w takich miejscach jest ograniczony, natomiast w przypadku usług on-line odległość nie ma żadnego znaczenia, przebywanie za granicą - wiele osób o problemach natury psychicznej woli rozmawiać w ojczystym języku, poza granicami kraju jest to trudne. Zdarza się również, że wizyty on-line są nieco mniej kosztowne. Spotkania w takiej formie pozwalają także na zaoszczędzenie czasu, który pacjent musiałby poświęcić na dojazd. Niewątpliwą zaletą usług psychologicznych on-line jest możliwość rejestracji w łatwy sposób, również bez konieczności wychodzenia z domu. Obecnie można znaleźć wiele platform, pozwalających na wybór spośród kilkuset specjalistów i zapisanie się na dogodny dla siebie termin. Jednym z takich serwisów jest Znajdź gdzie poza sprawdzeniem cenników, można umówić się do psychologa zaledwie w kilka chwil. 3. Kiedy psycholog on-line może pomóc? Psychoterapia online jest skuteczna w większości przypadków, takich jak: depresja, zaburzenia lękowe, nałogi, złe samopoczucie, radzenie sobie ze stratą. Zobacz także: 4. Jak przygotować się do sesji on-line? Przygotowanie się do sesji on-line jest bardzo ważne, ponieważ dopiero w odpowiednich warunkach jesteśmy w stanie swobodnie rozmawiać. Przede wszystkim powinniśmy być sami, w cichym pokoju, żeby nic nas nie rozpraszało. W pobliżu nie powinno być nikogo, nawet najbliższej osoby, ponieważ rozmowa ta powinna być poufna. Pacjent powinien czuć się bezpiecznie. Chwilę przed spotkaniem ze specjalistą warto wyciszyć telefon, wyłączyć telewizor i wszystkie powiadomienia na komputerze, tak by móc się maksymalnie skupić. 5. Jak wygląda wizyta on-line u psychologa? Przebieg wizyty on-line u psychologa jest zależny od jej formy. W przypadku wymiany wiadomości pacjent po prostu powinien mieć możliwość swobodnego pisania. Często jest to po prostu rozmowa telefoniczna, jeśli taką formę preferuje pacjent. Spotkanie z użyciem mikrofonu i kamery moze być równie komfortowe, choć na początku trzeba przełamać barierę. Psychologa widzimy jedynie przez ekran komputera, jest to jednak kwestia przyzwyczajenia. Warto zadbać, by dobrze słyszeć, co mówi do nas specjalista, a także by mikrofon znajdował się blisko twarzy. Oprócz tego, sesja wygląda niemal identycznie, jak ta odbywająca się twarzą w twarz. Pierwszym krokiem jest połączenie się o wcześniej ustalonej porze. Niektórzy specjaliści zapraszają pacjentów na własne strony internetowe, inni korzystają z ogólnodostępnychprogramów, takich jak Skype, Zoom, Microsoft Teams. Pierwsza wizyta on-line to czas na poznanie się. Specjalista powinien nieco o sobie powiedzieć i wstępnie zarysować przebieg kolejnych spotkań. Psycholog będzie zadawał wiele pytań, by określić rodzaj problemu i dostosować do niego terapię. Terapeuta będzie się starał dowiedzieć, czy w ostatnim czasie u pacjenta miały miejsce jakieś zmiany, takie jak przeprowadzka, śmierć kogoś bliskiego, utrata pracy lub rozpoczęcie nowej itd. Specjalista może również zapytać o to, czy samopoczucie ma wpływ na wykonywanie pracy lub kontakty z innymi ludźmi. Ważne jest także określenie obecnej sytuacji, czyli miejsca zamieszkania, wysokości dochodu, stanu cywilnego, a nawet relacji z rodziną lub partnerem. Psycholog powinien być również poinformowany o wcześniejszym leczeniu psychiatrycznym, jeżeli miało ono miejsce. Kluczowe jest przedstawienie wypisów od lekarza, diagnozy lub spisu przyjmowanych leków. Warto zaznaczyć, że poprawa stanu zdrowia psychicznego wymaga czasu, zaangażowania i chęci współpracy, jednak efekty potrafią zaskoczyć. Umów wizytę od ręki na Potrzebujesz konsultacji z lekarzem, e-zwolnienia lub e-recepty? Wejdź na abcZdrowie Znajdź Lekarza i umów wizytę stacjonarną u specjalistów z całej Polski lub teleporadę od ręki. polecamy ^{Rozmowa z psychologiem na temat koronawirusa - zobacz wywiad, który jest kontynuacją programu "36,6"! Choroby Alergia Katar Astma Zapalenie zatok Przeziębienie Opryszczka Nowotwory Angina Zapalenie płuc Alzheimer Cukrzyca Depresja Refluks Grypa Grzybica}

Do dbania o swoje zdrowie fizyczne jesteśmy przyzwyczajani od małego. Najpierw rodzice, a później już my sami dbamy o to, by regularnie odwiedzać pediatrę, stomatologa, wykonywać badania okresowe. Jednak niewielu z nas w dzieciństwie, a nieraz i przez całe życie, ma okazję do kontaktu z psychologiem. Jeśli już stajemy w progu jego gabinetu, to w sytuacjach dramatycznych, kiedy jesteśmy dosłownie i w przenośni, w opłakanym stanie, a rozmowa z bliskimi czy przyjaciółmi nie pomaga. Czasem warto się zastanowić, czy nie przydałaby się nam również pewnego rodzaju psychologiczna profilaktyka. O obawach i wątpliwościach, jakie wywołuje w nas pierwsza wizyta u psychologa, porozmawiałam z Adrianą Klos, psychoterapeutą z Centrum Rozwoju i Psychoterapii "Strefa Zmiany". Czy do pierwszej wizyty w gabinecie psychologicznym należy się w jakiś sposób przygotować czy zdać się na doświadczenie psychologa i spontaniczny rozwój sytuacji? To zależy od człowieka, od jego indywidualnej potrzeby. Czasem warto trochę poczytać, ktoś może potrzebować troszkę się dowiedzieć, na czym polega proces psychoterapii. Ale to nie jest konieczne, nie trzeba się przygotowywać do tego, a nawet lepiej zdać się na swoja spontaniczność, otworzyć na siebie i drugiego człowieka, na to spotkanie i na ten proces. Psychoterapia daje doskonałe rezultaty. Pozwala na zbudowanie, czasem pierwszej w życiu, zdrowej relacji, opartej na akceptacji, zaufaniu i szacunku. Pozwala powoli pozbyć się złych i szkodzących przekonań o sobie i o świecie. Pozwala dorosnąć i realnie spojrzeć na rzeczywistość. Problemy i słabości, jeśli się je zaakceptuje w sobie, można przekuć na ogromną wartość i siłę. Wszak jest to właśnie nasza historia. Ale aby tak było, potrzebne jest wsparcie, które może dać empatyczny terapeuta. Potem czuje się już oparcie w samym sobie. Pierwsza wizyta u psychologa zwykle budzi wiele obaw i wątpliwości. Fora internetowe, aż huczą od porad, jak się zachować, co mówić podczas takiej pierwszej wizyty. Czy zachować zimną krew czy może od razu „wyrzucić” z siebie wszystkie emocje? Czy jest jakaś reguła, klucz, który stanowiłby pewne wsparcie dla nowicjuszy na kozetce? Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa? Nie ma na to reguły, to zawsze zależy od człowieka. Często ludzie płaczą od razu i zaczynają mówić o najbardziej bolesnych kwestiach, często nie są w stanie długo się otworzyć, nie mogą zbliżyć się do swoich emocji, zagadują, mówią o rzeczach mniej istotnych, potrzebują najpierw lepiej poznać terapeutę, oswoić się z nim i z sytuacją. Nie ma takiej zasady, co jest lepsze, bo dla każdego „lepsze” może być coś innego, każdy potrzebuje czegoś innego, zmaga się z innymi problemami. Każdy może pracować z terapeutą w swoim własnym rytmie. Pierwsza wizyta to zwykle próba uchwycenia na czym polega kłopot pacjenta, próba zrozumienia, z czym się zmaga. To pytanie o jego aktualną sytuację życiową, aby uchwycić kontekst w jakim się człowiek znajduje, zobaczenie, w jaki sposób przejawiają się jego trudności w codziennym życiu. I raczej nie pracuje się na kozetkach, to przeżytek. Siedzimy w wygodnych fotelach naprzeciwko siebie, mamy kontakt wzrokowy, to jest ważne. Czasem, aż trudno uwierzyć w to, że w XXI wieku przed zasięgnięciem porady psychologa, wciąż pojawia się lęk o to, że psychoterapia naznaczy nas piętnem osoby chorej psychicznie, zarówno w oczach swoich, jak i społeczeństwa. Podczas kiedy, zupełnie swobodnie mówimy w gronie znajomych o wizytach u wszystkich lekarzy specjalistów, wstydzimy się mówić o psychoterapii. Z czego to wynika? Często myli się w opinii społecznej psychiatrę z psychoterapeutą. Ludzie boją się opinii społecznej, tego, że ktoś mógłby pomyśleć, że są chorzy psychicznie, lub że sobie nie radzą w życiu, że są słabi. Wizyty u psychoterapeuty też niektórym kojarzą się z jakąś porażką życiową, że to oznacza, że sobie nie poradzili, że są przegrani. A to nieprawda, przyznanie się do słabości i wykorzystanie jej dla siebie, dla swojego dobra, świadczy o sile. Podobnie jak sięganie po pomoc. Dla jasności, może sprecyzujmy, czym różni się psycholog od psychiatry? Psychiatra jest lekarzem i może przepisywać leki. Istnieją takie sytuacje, kiedy leczenie farmakologiczne, powinno zostać natychmiast wdrożone, aby człowiek otrzymał skuteczną i szybką pomoc. Jest to konieczne, gdy jesteśmy pogrążeni w głębokiej, długotrwałej depresji, gdy występują problemy ze snem, apetytem, nadmierną nerwowością czy przemęczeniem. Jednak w przypadku nerwic, zaburzeń lękowych, problemów w relacjach, dużo lepszą metodą pomocy jest psychoterapia. Środki farmakologiczne dają szybką ulgę, ale zaleczają tylko objawy. Odbierają nam okazję do zrozumienia przyczyny naszych problemów, do nauki nowych umiejętności, radzenia sobie z napięciem, nie mamy motywacji do nauki nowych strategii działania. Jak znaleźć dobrego psychologa i po czym poznać, że wybrany przez nas specjalista jest dobry? Zawsze można zapytać swego psychoterapeutę o rekomendacje, wykształcenie, czy ukończył szkołę psychoterapii, czy poddaje się superwizji. Ale nie tylko papiery i certyfikaty świadczą o człowieku, ważne jest wzajemne dopasowanie. Warto zaufać swojej intuicji i sprawdzić, czy ten człowiek nam pasuje, czy czujemy si e z nim bezpiecznie, czy mu ufamy. Ktoś może nam też polecić dobrego terapeutę, ale to też jest pytanie, czy dobry dla mnie a dla tej osoby, to to samo. Czy to oznacza dla nas to samo? Kiedy już znajdziemy odpowiednią osobę, jaką relację powinniśmy mieć z psychologiem – bardziej przyjacielską czy bardziej formalną? Na pewno to nie jest relacja przyjacielska, to jest relacja zupełnie niezwykła, nie da się jej porównać do żadnej innej, bo jest wyjątkowa. Nikt inny, nawet przyjaciel, nie jest wstanie być dla nas tak empatyczny, wyrozumiały i nastawiony tylko na nas. Nikt nie ma tyle uwagi i nieoceniającej życzliwości, co dobry psychoterapeuta. Nie jest to też relacja formalna, bo między terapeuta a jego pacjentem rodzi się więź, są w prawdziwym kontakcie. Terapeuta nie jest tylko patrzącym z góry mądralą, nie powinien taki być. Tu nie chodzi o dystans eksperta, ale o życzliwą relacje zrozumienia, oczywiście z wykorzystaniem swej wiedzy, doświadczenia i technik, które przybliżają do pożądanej zmiany. W kontakcie z psychologiem często zwierzamy się z bardzo intymnych szczegółów naszego życia oraz jawnie podajemy motywacje, podejmowanych przez siebie wyborów życiowych. Wzbudza to nierzadko lęk przed byciem ocenianym, a co za tym idzie potępianym przez psychologa, bo przecież psycholog to też człowiek. Jak się do tego ustosunkować? Psychoterapeuta nie jest po to, aby potępiać czy nawet oceniać. Jest po to, aby rozumieć, aby towarzyszyć w poszukiwaniach. Niektóre zachowania mogą terapeucie wydawać się szkodliwe dla pacjenta i może on chcieć o tym rozmawiać. Ale to nie ma większego znaczenia, bo prawdopodobnie one do czegoś są pacjentowi potrzebne, skoro się pojawiają. Najważniejsze jest to, że bez względu na sytuację, terapeuta zawsze stoi przy swoim pacjencie, wspiera go i jest zawsze po jego stronie. Warto też pamiętać, ze dobry psychoterapeuta powinien superwizować swoją pracę, tzn. konsultować się z bardziej doświadczonymi, dbać o swoje kompetencje, podnosić kwalifikacje. Na czym właściwie polega pomoc psychologa? Bo przecież nie chodzi tutaj o wypisanie recepty na życiowe wybory? Psychoterapeuta nie jest doradcą życiowym; on ma pomóc w budowaniu wewnętrznej siły i dojrzałości. Każda psychoterapia jest doświadczeniem emocjonalnym. Nie jest to intelektualny dyskurs dwóch wykształconych osób, ale silne przeżycie i właśnie dzięki temu możliwe jest osiągniecie pożądanej zmiany. Ważne czynniki działające w procesie psychoterapii, to pozytywna i dająca wsparcie relacja z psychoterapeutą, doświadczanie nadziei, ulgi i spadku napięcia, odreagowywanie, zaufanie do terapeuty i poczucie bezpieczeństwa, otrzymywanie informacji zwrotnych, korektywne doświadczenia emocjonalne. W relacji z psychoterapeutą, pacjent ma okazję doświadczyć zrozumienia i empatii. Jest życzliwie wysłuchany, nie jest oceniany, może przeżywać uczucia zamiast je ukrywać, może zastanawiać się nad nimi, poszukiwać ich sensu i znaczenia. Terapeuta nie krytykuje i nie odrzuca pacjenta, jest wrażliwy na jego problemy, wyraża swoje emocje i pozwala pacjentowi na wolność i autonomię. Taka psychoterapia jest pozytywnym doświadczeniem w zakresie relacji z drugim człowiekiem. Kiedy właściwie należy uznać terapię za zakończoną? Decyduje o tym psycholog czy my sami? Zwykle wcześniej, na początku terapii, po kilku spotkaniach, ustalamy jej cel oraz czas trwania, w zależności od problemu pacjenta. Terapeuta nie zostawia pacjenta, jeśli ten nie jest jeszcze na to gotowy. To raczej pacjent decyduje, czy już osiągnął zamierzony cel, czy czuje się gotowy do zakończenia, czy potrzebuje jeszcze trochę czasu. Dziękuję za rozmowę i mam nadzieję, że będzie ona drogowskazem dla osób, które mają wątpliwości, czy skierować swoje kroki w stronę gabinetu psychologicznego. Adriana Klos - psycholog i psychoterapeuta z warszawskiego Ośrodka Rozwoju i Psychoterapii „Strefa Zmiany”. Pracuje z młodzieżą i osobami dorosłymi, które: doświadczają lęków, depresji i obniżonego nastroju, zaburzeń jedzenia oraz psychosomatycznych, mają problemy w relacjach z innymi, znajdują się w sytuacji kryzysu ( np. w związku lub w pracy), wychowały się w rodzinach dysfunkcyjnych np. w rodzinie alkoholowej. Prowadzi również treningi i warsztaty rozwojowe, grupy wsparcia, terapię par oraz DDA. Razem z Centrum Medycznym LIM grupy LuxMed, wspiera świeżo upieczone mamy w ich nowej życiowej roli, realizując program zapobiegania depresji poporodowej. Prowadzi konsultacje psychologiczne oraz warsztaty rozwojowe i grupy wsparcia dla przyszłych mam i dla mam niemowląt. Publikuje i komentuje w mediach w Twoim Stylu, Rzeczpospolitej, Polityce, Pani. Uwaga! Powyższa porada jest jedynie sugestią i nie może zastąpić wizyty u specjalisty. Pamiętaj, że w przypadku problemów ze zdrowiem należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem!

Zaktualizowano 30 września 2022. Rozmowa kwalifikacyjna po niemiecku dla opiekunek to spory stres, chociaż tak naprawdę jest to spotkanie podobne do tego prowadzonego w języku polskim. Pamiętaj przy tym, że musisz wykazać się bardzo dobrą znajomością słówek, gramatyki oraz zwrotów grzecznościowych. Jak przygotować się do takiej ^{Wizyta u psychologa to dla wielu osób ostateczność, wiążąca się z poczuciem wstydu i bezradności. Przez to bardzo często zwleka się z szukaniem pomocy, próbując mierzyć się ze swoimi problemami samodzielnie. Przed wizytą u psychologa często hamuje również obawa przed tym, jak będzie ona wyglądać. Nie bój się i nie wstydź – to specjalista, który chce ci pomóc. Podpowiadamy, jak przygotować się do pierwszej wizyty i w jaki sposób prawdopodobnie ona przebiegnie. Jak wygląda wizyta u psychologa? Pierwsza wizyta u psychologa to dla wielu ludzi rzucenie się w nieznane. Obawy i wątpliwości co do tego, czy problem jest na tyle poważny, by ktoś się nim zajął, często powodują odwlekanie decyzji o spotkaniu w nieskończoność. Boimy się bycia niezrozumianymi, ocenionymi, być może nawet wyśmianymi. Te obawy są zupełnie normalne – w końcu, jakby nie patrzeć, psycholog to zupełnie obca osoba, przed którą mamy się otworzyć i opowiedzieć o nieraz bardzo intymnych kwestiach. Pamiętaj jednak, że psycholog to specjalista z wykształcenia i powołania, który każdego dnia spotyka się z różnymi przypadkami. Dla takiej osoby nie ma tematów tabu ani tematów nieistotnych. Ważne jest to, z czym przychodzisz. Sprawa, która jest dla ciebie ważna. Dlatego nie bój się oceny – nie jesteś ani pierwszą, ani ostatnią osobą, która ma podobny problem. Poza tym, psycholog nie jest od oceniania, o czym przekonasz się z każdą kolejną wizytą. Jeśli wybierasz się do psychologa po raz pierwszy, strach i niepewność są zupełnie normalne. Wiele osób obawia się również tego, że źle trafi. Po pierwszym „sparzeniu się” często nie podejmuje się już kolejnej próby udania się do specjalisty, zakładając, że wszyscy są tacy sami. Żeby uniknąć takiej sytuacji, warto przede wszystkim nastawić się na to, że twoim terapeutą nie zostanie pierwsza spotkana osoba. Czasem musisz pójść na konsultacje do dwóch lub trzech, by wybrać psychologa lub psycholożkę, która najbardziej ci odpowiada swoim podejście, temperamentem, czy nawet sposobem zadawania pytań. Musisz czuć się w jej towarzystwie maksymalnie swobodnie, ale przy tym mieć to poczucie, że to osoba, która zna się na tym co robi, jest merytoryczna i nie przekracza pewnych granic. Wiele ośrodków psychoterapii ma opcję konsultacji, w ramach której dobierany jest dla ciebie odpowiedni psychoterapeuta, niekoniecznie ten, z którym tę konsultację odbywasz. Podczas takiego spotkania opowiadasz o sobie, problemie, z którym przychodzisz oraz o swoich oczekiwaniach i dyspozycyjności. Na tej podstawie wyszukiwana jest dla ciebie najlepiej pasująca osoba. Nie pytaj jednak znajomych o rekomendację. Jest taka niepisana zasada, że nie wolno chodzić do terapeuty, który może kojarzyć jakiekolwiek osoby, lub fakty z twojego życia. Zamiast pytać o konkretne nazwiska, zrób rozeznanie wśród znajomych co do miejsca – bardzo możliwe, że ktoś z twojego otoczenia korzystał już z takiej formy pomocy i może polecić placówkę, którą uważa za godną zaufania. Możesz też poszukać opinii w sieci, przeczytać zarówno te dobre, jak i te negatywne. Zwracaj uwagę na to, czy psycholog, który cię interesuje, potrafi słuchać i zachować dystans. Choć wydaje się to oczywiste, to jednak nie każdy potrafi to robić. Zobacz także: Jak rozmawiać z psychologiem? Szczerze i otwarcie. To może być trudne, szczególnie wówczas, gdy z natury jesteś osobą nieśmiałą, małomówną i introwertyczną. Jak rozpocząć rozmowę z psychologiem? Najlepiej od przedstawienia siebie i ogólnego zarysu problemu. Nie próbuj niczego ubarwiać ani przedstawiać w fachowy sposób. Wyrzuć z siebie to, co myślisz – nawet, jeśli zabrzmi to (w twojej ocenie) chaotycznie i bez sensu. Psycholog to specjalista, który „wyłapie” z tego istotę problemu i odpowiednio pokieruje rozmową. To, co z kolei należy od ciebie, to podjęcie decyzji, jaki rodzaj psychoterapii wybierasz, w jakim nurcie. Więcej o tym przeczytasz zwykle na stronach ośrodków lub konkretnych psychologów lub psycholożek. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa? Od czego zacząć? Pierwsza wizyta u psychologa jest zdecydowanie najtrudniejsza dla każdego pacjenta. To czas na poznanie się i zebranie wywiadu. Spodziewaj się więc pytań nie tylko o to, z jakim problemem przychodzisz, ale także o szczegóły z twojego obecnego życia. Psycholog będzie chciał dowiedzieć się więcej na temat twojej sytuacji – czy to rodzinnej, czy zawodowej, a także ważnych dla ciebie relacji. Wizyta u psychologa po raz pierwszy to konieczność otwarcia się i opowiedzenia jak najwięcej o sobie: swoim hobby, trybie życia, sposobie spędzania wolnego czasu, wykonywanym zawodzie, relacjach z przełożonymi, kolegami z pracy czy przyjaciółmi. To dość intymne pytania, dlatego jeśli boisz się wizyty – powiedz o tym szczerze na samym początku. Rozmowa z psychologiem musi być szczera. Jeśli będziesz zatajać fakty, nawet te, które wydają ci się nieistotne, działasz wyłącznie na swoją niekorzyść. Psycholog musi poznać ciebie i twoją sytuację jak najlepiej, by móc ci udzielić wsparcia. Wiele osób zastanawia się również nad tym, o czym rozmawiać z psychologiem i jak wygląda rozmowa z psychologiem. Nie układaj scenariuszy – po prostu przyjdź i powiedz o problemie, który cię nurtuje. Psycholog będzie wiedział, jak pokierować rozmową, dlatego musisz mu zaufać. Na koniec pierwszej wizyty powinniście wspólnie ustalić – jak często wymagane jest, byście się spotykali (raz w tygodniu, dwa razy w tygodniu), oraz na jak długo (godzinę czy więcej), a także czy nastawiacie się na terapię krótkoterminową, czy długoterminową. Wtedy też ustalacie cenę i konkretną datę wraz z godziną. Najczęściej to właśnie co tydzień o tej samej porze, bez przekładania i odwoływania, zobowiązujesz się pojawiać na wizycie. A i najważniejsze – wizyta u psychologa nie ma wiele wspólnego z tym, co widziałaś w amerykańskich filmach. Nie leżysz na kozetce i nie opowiadasz wyłącznie o swoim dzieciństwie. Jak przygotować się do wizyty u psychologa? Zastanawiasz się nad tym, w jaki sposób przygotować się do wizyty u psychologa? Nie musisz robić tak naprawdę nic poza tym, by nastawić się mentalnie na to, że trzeba będzie się otworzyć i powiedzieć o rzeczach, o których niekoniecznie chce się mówić. To bariera najtrudniejsza do złamania, dlatego tak istotne jest, by trafić do odpowiedniej osoby. W towarzystwie psychologa musisz czuć się swobodnie, pewnie i bezpiecznie. Jego rolą jest stworzenie przyjaznej atmosfery, która pozwoli ci się rozluźnić i wyciszyć. Pierwsze wrażenie jest najważniejsze. Jeśli odczujesz dystans, niepewność czy nawet niechęć do psychologa, dalsza relacja między wami jest raczej z góry skazana na porażkę. To osoba, której musisz w pełni zaufać, by opowiedzieć jej o intymnych szczegółach swojego życia. Pierwsza wizyta u psychologa – krok po kroku Przychodząc do psychologa, nie staraj się stawiać sobie autodiagnozy. Rolą specjalisty jest to, by na podstawie szczerych rozmów i pogłębionego wywiadu z tobą ustalić genezę problemu i pomóc znaleźć drogę do jego rozwiązania. Przez próbę samodzielnego zdiagnozowania się, często wpada się w pułapkę, z której trudno potem wyjść. Pamiętaj, że obowiązkiem psychologa jest dotrzymanie wszystkich zasad etyki lekarskiej, w tym zapewnienie każdemu pacjentowi poczucia anonimowości. Dlatego nie przygotowuj się, nie obawiaj się, na nic się nie nastawiaj. To nie jest żaden test, ani sprawdzian umiejętności. Po prostu przyjdź i się przedstaw. Psycholog będzie wiedział, w jaki sposób zainicjować rozmowę. Pierwszą wizytę można porównać (nieco na wyrost) do spowiedzi – to ty musisz się uzewnętrznić, a psycholog ci w tym umiejętnie pomoże i poprowadzi przez kolejne etapy. Ważne jednak jest na samym początku zorientowanie się, jaki rodzaj terapii wybierasz. Może być to taka, kiedy to wyłącznie ty musisz rozpocząć rozmowę. W innym wypadku przez godzinę możecie po prostu milczeć. Jak rozmawiać z psychologiem? Trudno przy pierwszym spotkaniu z obcą osobą poczuć się na tyle pewnie, by całkowicie się przed nią uzewnętrznić. Spróbuj jednak postawić wszystko na jedną kartę i podejść do niego jak do osoby, której możesz zaufać i której możesz się wygadać. Kiedy idziesz do dentysty, mówisz otwarcie i dokładnie: boli tu i tu, w sytuacji takiej i takiej. Psycholog również jest takim lekarzem – z tym, że zamiast ciała, leczy duszę. Jesteś przygnębiona od dłuższego czasu i czujesz, że nie masz na nic ochoty? To mogą być początki depresji – groźnej choroby, która, jeśli nie jest leczona, prowadzi do całkowitego wyniszczenia psychiki i utraty kontroli nad swoim życiem. W tym przypadku odwlekanie wizyty działa na twoją niekorzyść bardziej niż może się wydawać. Czujesz się niepewnie podczas wystąpień publicznych i boisz się oceny? Niezależnie od tego, jaki problem cię trapi, powiedz o nim wprost. Tylko w ten sposób możliwe będzie postawienie diagnozy i znalezienie rozwiązania. Jak zacząć rozmowę z psychologiem? Wizyta u psychologa to czas dla ciebie i twojej duszy. Zastanawiasz się, jak zacząć rozmowę z psychologiem? Nie musisz wcale, jeśli czujesz się niepewnie. Pole do działania pozostaw specjaliście. Psycholog to osoba, która każdego dnia obcuje z wieloma problemami i jest znawcą psychiki. Dlatego bardzo szybko wyłapie, z jakim typem osobowości ma do czynienia w twoim przypadku i w zależności od tego zacznie, a następnie poprowadzi rozmowę. O czym rozmawiać z psychologiem? O wszystkim, co sprawia ci jakikolwiek dyskomfort czy ból. Przed psychologiem nie ma tabu – mów szczerze i otwarcie nawet jeśli wydaje ci się, że to absurd i błahostka. Jeśli trafisz na dobrego specjalistę, będzie umiał dopasować się do ciebie w taki sposób, abyś czuła się maksymalnie komfortowo, bezpiecznie i spokojnie. Nie bój się ocen, stygmatyzowania czy wyśmiania. Mów o swoich odczuciach i objawach tak samo, jak przedstawiłabyś swój problem z bólem zęba, ręki czy głowy. W końcu przyszłaś tu przepracować swój problem.} Wiele osób przed planowaną wizytą, zastanawia się, jak rozmawiać z psychologiem dziecięcym. Ważne, by rozmowa była szczera i otwarta, co znacznie ułatwi pracę psychologowi. Nie bój się również zadawać pytań, nawet jeżeli wydają Ci się banalne. Na kolejnych spotkaniach specjalista będzie rozmawiać z dzieckiem, by przekonać Rozmowa z psychologiem to nie wstyd i nie jest tylko banalne zdanie. Coraz więcej osób się po pomoc do psychologa i nie wstydzi się swoich problemów. Wizyty u psychologa mogą mieć różne podłoże i często nie wiązać się z jako takimi problemami psychicznymi. Żyjemy w bardzo ciężkich czasach i trudno się dziwić, że coraz więcej osób potrzebuje fachowego wsparcia specjalistów. Żyjąc szybko, często nie radzimy sobie z emocjami. Wizyta u psychologa może nam naprawdę pomóc. Nieraz bolesne wydarzenia odcisnęły na nas piętno, nie zawsze też zdajemy sobie sprawę z tego, że potrzebujemy pomocy. Dobrze, że obecnie możemy łatwo uzyskać pomoc psychologa, a nawet psychiatry. Nie wstydzimy się szukać pomocy lub o tę pomoc po prostu poprosić. Przeczytaj nasz artykuł, a dowiesz się: Co to znaczy, że psycholog jest dyplomowaną terapeutką gestalt?psycholog tychy – jaką ma ofertę?Czy psycholog pomoże nam odbudować nasze poczucie bezpieczeństwa?Czy każda poradnia psychologiczna świadczy nieodpłatne usługi dla swoich pacjentów?Kto może zostać dyplomowaną terapeutką?Czy polskie towarzystwo psychologiczne prowadzi rejestr prywatnych gabinetów psychologicznych?Jakie organizacje pozarządowe umożliwiają pracę niezależnym terapeutom?psychoterapia tychy gdzie szukać pomocy?Czy polskie towarzystwo psychiatryczne prowadzi rejestr miejsc, gdzie uzyskamy fachową pomoc? Kiedy potrzebujemy pomocy psychologa często nie wiemy gdzie dokładnie się zwrócić. Na szczęście Internet miejsce, gdzie szybko znajdziemy informacje na temat fachowej pomocy psychologicznej. Psycholog tychy oferuje psychoterapię indywidualną osób dorosłych Profesjonalne konsultacje psychologiczne mogą przybierać różną formę. Może to być cykl spotkań lub pojedyncza rozmowa. Wszystko zależy od tego z czym przychodzimy do specjalisty. Nie każdy problem i wymaga od razu pełnowymiarowej terapii psychologicznej Poradnia psychologiczna ma w swojej ofercie wiele terapii obejmujących szeroki zakres pomocy. w ofercie znajdziemy między inni takie terapie jak terapia dla osób uzależnionych od alkoholu czy narkotyków, terapia par czyli inaczej terapia małżeńska oraz terapie zakresu leczenia lęków czy innych stanów emocjonalnych, które są uznawane za odstępstwo od normy. Warto wiedzieć, co jest w relacji terapeutycznej ważne Profesjonalne sesje terapeutą pozwalają nie tylko dotrzeć do istoty naszych problemów i je rozwiązać, ale także buduj poczucie bezpieczeństwa. Psycholog jest osobą, której możemy zaufać. podobnie jak lekarza obowiązuje go tajemnica. Dzięki temu może mieć pewność, że nasze problemy pozostaną pomiędzy pacjentem a terapeutą. Pomoc psychologa możemy uzyskać w prywatnym gabinecie psychologicznym lub zdrowia psychicznego albo w ramach działalności organizacji pozarządowej. Źródeł fachowej pomocy może być bardzo wiele. Niezależnie od tego kto udzieli nam pomocy czeka na nas między innymi terapia indywidualna, terapia grupowa lub inne formy pomocy psychologicznej. Konsultacje psychologiczne mogą być konsultacjami odpłatnymi lub bezpłatnymi, Wszystko zależy od tego, gdzie zgłosimy się po pomoc. Jak wygląda terapia psychologiczna w praktyce? Wszystko zależy od rodzaju terapii i charakter spotkań. osoby które interesowały się tematem z pewnością spotkały się z takimi terminami jak terapia w ramach systematycznej superwizji, kontrakt terapeutyczny itp. Pamiętaj, że jeśli masz, choć cień przypuszczenia, że cierpisz na zaburzenia lękowe, represję czy uzależnienie, nie wahaj się i Zgłoś się do specjalisty psychologa lub psychiatry jak najszybciej. Czas w leczeniu zaburzeń psychicznych odgrywa ogromną rolę. ADHD (Attention Deficit Hyperactivity Disorder) to zaburzenie neurobiologiczne, które wpływa na sposób zachowania, funkcjonowania, a także myślenia dotkniętej nim osoby. W Polsce ADHD określa się nazwą zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi. Zaburzenie to, najczęściej jest kojarzone ze zbyt ruchliwymi dziećmi Co będzie się działo na pierwszej wizycie? Jak będzie wyglądało spotkanie? Co się wtedy mówi? – przed pierwszą wizytą u psychologa przychodzi do głowy wiele pytań. Przed wizytą może pojawić się wiele wątpliwości i pytań, co jest naturalne i najczęściej związane z obawą przed nowym, nieznanym oraz niekiedy także z mitami, które przez lata narosły wokół pomocy psychologicznej i psychoterapii. Poniżej przytaczam kilka z pytań, z którymi się spotykam najczęściej. Mam nadzieję, że krótkie odpowiedzi, które zawarłem będą dla Państwa pomocne. Aby lepiej zrozumieć drugiego człowieka Zanim osoba, do której zdecydujemy udać się po wsparcie będzie mogła pomóc i zaproponować właściwą dla nas formę dalszej pracy, jeśli taka w ogóle będzie potrzebna, konieczne jest jedno lub kilka spotkań konsultacyjnych. W moim przypadku, jest to zazwyczaj od dwóch do czterech spotkań. Nie ograniczam się do jednego, ponieważ często dla osoby, która wcześniej nie korzystała z pomocy psychologicznej, pierwsza wizyta wiąże się z dużym lękiem, licznymi obawami i stresem, co utrudnia pełne przedstawienie problemu i swobodną rozmowę. Pierwsze spotkania z psychologiem czy psychoterapeutą to czas na zebranie tzw. podstawowego wywiadu. Możesz spodziewać się szczegółowych pytań dotyczących tego, co dokładnie sprawia Tobie trudność, w jakich okolicznościach się ona pojawia, czy do tej pory w jakiś sposób sobie radziłeś/aś sobie z problemem. Aby lepiej zrozumieć naturę przeżywanych trudności psycholog zapyta czym się zajmujesz w życiu, jak na co dzień funkcjonujesz, jak radzisz sobie ze stresem, jaki masz kontakt z rodziną, przyjaciółmi lub osobami z pracy. Ja zazwyczaj zadaję takie pytania, by z jednej strony lepiej zrozumieć specyfikę trudności przeżywanych przez pacjentów, a z drugiej, by ułatwić osobie, która zwraca się o pomoc, możliwie swobodną wypowiedź. Pamiętaj, że to Ty decydujesz o tym, co, kiedy i jak powiesz. Jeśli jakieś pytanie wydaje się Tobie zbyt trudne, możesz o tym powiedzieć i odmówić odpowiedzi na nie. Pamiętaj jednak, że jeśli pada jakieś pytanie, to dlatego, że odpowiedź na nie może być istotna dla przebiegu konsultacji, a w konsekwencji również dla Twojego uporania się z trudnościami. Czego oczekuje psycholog? Psycholog w trakcie konsultacji lub terapii z założenia nie oczekuje żadnych konkretnych treści. Zadaniem psychologa jest w miarę możliwości ułatwić Tobie przedstawienie problemu poprzez umiejętne prowadzenie rozmowy, przy wykorzystaniu specjalistycznej wiedzy i fachowych umiejętności. Pamiętaj, że psycholog to nie detektyw i nie będzie weryfikował tego, co mu powiesz. Warto odpowiadać szczerze, ponieważ ma to duży wpływ na jakość dalszej pracy. Jak przygotować się do pierwszej wizyty? Spojrzeć jaka jest pogoda za oknem i dostosować strój do warunków atmosferycznych, a następnie wybranym środkiem transportu udać się na spotkanie – to tak trochę żartem. Do pierwszej wizyty nie musisz się przygotowywać w żaden konkretny sposób. Wystarczy, że odczuwasz potrzebę by swój problem omówić z psychologiem i jesteś na to w danym momencie gotowy. Naturalnie, jeśli dasz sobie chwilę na zastanowienie się czego tak naprawdę potrzebujesz, psychologowi może być łatwiej zrozumieć Twoje trudności, jednak, podkreślam, nie jest to konieczne. Czasem bardzo trudno jest ubrać przeżycia w słowa i to jest jak najbardziej w porządku. Od tego właśnie są spotkania konsultacyjne, aby ewentualne niejasności wyjaśnić. Czy psycholog potraktuje moje obawy poważnie? Psycholog spotyka się z wieloma osobami o bardzo różnych problemach. To, co przeżywamy może się wydawać śmieszne, dziwaczne, czy „chore”, ponieważ nie wiemy, że dotyczy to z reguły większej liczby osób. Specjalista, posiadając właściwe kompetencje nie postrzega trudności w kategoriach „dziwności” lub „śmieszności”. Do psychologa udajemy się, aby otwarcie porozmawiać na jakiś temat. Na tym właśnie polega praca psychologa. Naszym zadaniem jest wysłuchać, postarać się zrozumieć i udzielić pomocy w radzeniu sobie z przeżywanymi trudnościami. W swojej gabinecie jestem otwarty na pracę z każdym, kto tylko odczuwa taką potrzebę. Bez względu na naturę problemu, jego formę, czy okoliczności w jakich się pojawia. Mój gabinet jest przyjazny wszystkim bez względu na wyznanie, orientację seksualną, narodowość, płeć. Ile potrwa praca z psychologiem? Długość i intensywność pracy jest bardzo indywidualną kwestią. Niekiedy kontakt kończy się na kilku spotkaniach i interwencji kryzysowej, a czasem, aby uporać się skutecznie z przeżywanymi trudnościami konieczna jest długoterminowa psychoterapia. Nie można przewidzieć czasu trwania terapii. Nawet jeśli dwie osoby usłyszą tę samą diagnozę, opisują podobne trudności i są podobnie zmotywowane do zmiany, w jednym przypadku terapia może potrwać kilka miesięcy, a w drugim kilkanaście, a nawet kilka lat. Dzieje się tak dlatego, że indywidualne doświadczenia tych osób zawsze będzie się od siebie różniły. Czas trwania terapii oraz intensywność i metody pracy terapeutycznej to tematy, które możesz swobodnie poruszyć na spotkaniu. O prowadzonej w PROPSYCHE terapii, oferowanej pomocy psychologicznej i konsultacjach przeczytasz tutaj. Uwaga Treści z serwisu mają na celu polepszenie, a nie zastąpienie, kontaktu pomiędzy Użytkownikiem Serwisu a jego psychiatrą, psychoterapeutą, psychologiem lub innym specjalistą zdrowia psychicznego. Serwis ma z założenia charakter wyłącznie informacyjno-edukacyjny. Przed zastosowaniem się do porad z zakresu wiedzy specjalistycznej, w szczególności medycznych, zawartych w naszym Serwisie należy bezwzględnie skonsultować się z lekarzem. Właściciel oraz administrator serwisu nie ponoszą żadnych konsekwencji wynikających z wykorzystania informacji zawartych w Serwisie.

Od czego zacząć rozmowę z psychologiem? Wiele osób zastanawia się również nad tym, o czym rozmawiać z psychologiem i jak wygląda rozmowa z psychologiem. Nie układaj scenariuszy – po prostu przyjdź i powiedz o problemie, który cię nurtuje. Psycholog będzie wiedział, jak pokierować rozmową, dlatego musisz mu zaufać.

13 grudnia 2016 Spis treści1 Co mówić u psychologa?2 Jakie pytania zadaje psycholog? Kiedy udać się do psychologa?3 Kiedy udać się do psychologa po poradę?4 Czego mogę się spodziewać na pierwszej wizyty u psychologa?5 Jakie są wskazania do porady psychologicznej?6 Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa w celu uzyskania porady psychologicznej?7 Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa, gdy potrzebuję psychologicznej diagnozy klinicznej?8 Kiedy się udać do psychologa w celu uzyskania klinicznej diagnozy psychologicznej?9 Rozmowa u psychologa10 Rozmowa psychologiczna11 Kiedy udać się do psychologa w celu psychoterapii? Wizyty u psychologa nie mają jednego schematu. Różnią się zależnie od tego, w jakim celu chcesz skorzystać z pomocy psychologicznej. Nie wszyscy klienci potrafią zdefiniować cel wizyty i tym samym pojawia się problem: Do psychologa jakiej specjalizacji należy zapisać się na wizytę? Często jest to dość intuicyjna potrzeba, trudna do sprecyzowania, wymagająca wiedzy z zakresu dziedzin, którymi zajmują się psycholodzy. Jednak niewątpliwie, im lepiej będziemy umieli sprecyzować nasze potrzeby i określić cel wizyty, tym większe prawdopodobieństwo, że wybierzemy psychologa, którego domeną zawodową jest właśnie obszar naszych potrzeb. Cele wizyty wyznaczają metody pomocy psychologicznej, psychoterapeutycznej, diagnostycznej i określają dobór metod diagnostycznych. Pierwsza wizyta u psychologa jest zdecydowanie uwarunkowana Twoimi potrzebami i oczekiwaniami, zależna od celu i formy oczekiwanej pomocy. Od sprecyzowanego celu i potrzeb zależy odpowiedź na pytanie: Co mówić u psychologa? Ostateczne cele pomocy psychologicznej są określane wspólnie przez klienta i psychologa i zazwyczaj mają sformalizowaną formę kontraktu. Zanim podejmiesz decyzję o wizycie u psychologa, warto wiedzieć, że: psycholog nie jest lekarzem, nie może prowadzić leczenia farmakologicznego, istnieje podział specjalizacyjny na psychologa dorosłego oraz psychologa dzieci i młodzieży nie każdy psycholog jest psychoterapeutą i prowadzi psychoterapię, psycholodzy prowadzący psychoterapię posiadają certyfikat psychoterapii określonego nurtu zgodnie, z którym pracują bądź są w trakcie psychoterapeutycznego szkolenia specjalizacyjnego i wówczas pracują korzystając ze stałej superwizji, nie każdy psycholog i psychoterapeuta posiada specjalizację z zakresu psychologia kliniczna dorosłego lub dzieci i młodzieży, co wiąże się z umiejętnością z zakresu dokonywania klinicznej diagnozy rozwojowej, psychopatologicznej i neoropsychologicznej. Z pewnością każdy kontakt z psychologiem powinien być oparty na relacji profesjonalnego zaufania interpersonalnego, które klient buduje w oparciu o kompetencje specjalisty, oraz zapewnienie w toku wymiany informacji i nawiązywania kontaktu, poczucia bezpieczeństwa, intymności, szacunku i poszanowania godności. Zaufanie interpersonalne jest warunkiem skutecznego procesu pomagania. Oczywiście relacja zaufania przez cały proces ma charakter dynamiczny, jest efektem nieustannego bilansowania przez klienta korzyści, ryzyka i strat, poddawana wątpliwościom i weryfikacji, szczególnie gdy spotkania stają się trudne i obciążające emocjonalnie. Korzyścią wynikającą z podjęcia osobistego ryzyka, o poddaniu się wpływowi i kontroli innej osoby, zgody na ujawnianie osobistych, często bardzo intymnych informacji jest: poczucie wsparcia, zrozumienia, zmniejszenie poczucia bezradności, beznadziejności i cierpienia, nadzieja na rozwiązanie problemów, na rozwój osobisty, poprawę funkcjonowania społecznego i relacji interpersonalnych. Po fazie wzajemnego poznania się i nawiązaniu kontaktu, wspólnym wyznaczeniu ostatecznych celów pomocy psychologicznej, kolejne zadania zazwyczaj koncentrują się na analizowaniu przeszłych doświadczeniach i poszukiwaniu przyczyn warunkujących obecne problemy. Ostatnia faza polega na poznaniu, wypracowaniu i uczeniu się sposobów zmiany obecnego stanu na pożądany. Jakie pytania zadaje psycholog? Psycholog pomaga w budowaniu dobrego kontaktu, począwszy od pierwszej wizyty. Robi to np. przez sposób formułowania pytań, przeformułowania Twoich wypowiedzi, podążania za nimi, interpretowania wypowiedzi w formie hipotez. Pytania są zadawane od mniej intymnych w początkowej fazie do zawężających, od ogólnych do skonkretyzowanych i uszczegółowiających. Dla wielu klientów bardziej dyrektywny sposób prowadzenia spotkań, jest istotnym czynnikiem w budowaniu dobrej relacji. Rozmowa niedyrektywna ma również swoje zalety, gdy klient wypowiada się swobodnie na temat swojej historii życia, doświadczeń życiowych i przeżyć. Stopień dyrektywności, werbalnej aktywności psychologa, jest uwarunkowany nurtem, w jakim pracuje. W trakcie rozmowy powinieneś odczuwać wyraźne przyzwolenie na to, że to Ty ostatecznie decydujesz, czy i jakie treści będą ujawniane, jaki zakres tematyczny będzie przedmiotem spotkania. Nie możesz czuć się przymuszany do wypowiedzi. Inaczej jest w przypadku rozmowy dotyczącej procesu diagnostycznego, rozmowa z uwagi na cel, przybiera charakter bardziej dyrektywny. Już pierwsza wizyta u psychologa może mieć charakter procesu terapeutycznego. Zawieranie kontraktu na pomoc poradnianą czy terapeutyczną, określenie celów, wymusza refleksyjność na swój temat, nadaje określone znaczenia życiowym doświadczeniom i tym samym może mieć charakter terapeutyczny. Trudno jest też zakreślić granice pomiędzy procesem diagnostycznym a pomocą psychologiczną samą w sobie. Nie mniej nadrzędnym celem diagnozy nie jest terapia, ponieważ diagnosta skupia się nie bezpośredni na pomaganiu, lecz na rozpoznawaniu, stawianiu pytań diagnostycznych i poszukiwaniu na nie odpowiedzi. Jeśli nie potrafisz sprecyzować swoich potrzeb związanych z celem uzyskania pomocy psychologicznej, nie wiesz, jakiej specjalności wybrać psychologa, możesz skorzystać z bezpłatnej konsultacji w Centrum Medycznym Salus Pro Domo w Warszawie. Zawarte poniżej informacje mają charakter społecznej edukacji i dotyczą najczęstszych obszarów działania psychologa i rodzaju świadczonych pomocowych usług psychologicznych. Pomogą poznać specyfikę profesjonalnej pomocy psychologicznej, ułatwią sprecyzowanie problemu, oczekiwań wobec psychologa i celów wizyty. Pomogą też odpowiedzieć na pytanie, kiedy udać się do psychologa?, o co pyta psycholog? Kiedy udać się do psychologa? Na wizytę do psychologa udajesz się w celu: Uzyskania porady psychologicznej Uzyskania diagnozy Podjęcia psychoterapii Kiedy udać się do psychologa po poradę? Poradnictwo psychologiczne jest najczęściej udzielaną przez psychologów formą pomocy. Należy odróżnić poradnictwo psychologiczne od psychoterapii – te dwa pojęcia są rozdzielne, choć często traktowane jako tożsame. Poradnictwo psychologiczne nie jest formą psychoterapii, nie ma charakteru leczącego, ponieważ w swoim założeniu jest ofertą pomocową dla osób zdrowych, które okresowo doświadczają dyskomfortu psychicznego, na różnym etapie życia, związanego z realizacją swoich zadań, celów rozwojowych i wynikających z tego powodu przejściowymi problemami. Innymi słowy poradnictwo jest formą pomocową dla osób doświadczających distresu psychicznego na różnym etapie rozwoju, w okresie podejmowania szczególnych wyzwań bądź w trakcie życiowych kryzysów. Współczesne poradnictwo psychologiczne przeżywa prawdziwy rozkwit, w dużej mierze dlatego, że zwraca uwagę w swoich założeniach na koncepcje zdrowia psychicznego rozumianego jako satysfakcjonującą, jakość życia, przejawiającą się dojrzałością, przeżywaniem pozytywnych emocji, poczuciem dobrostanu psychicznego i szczęśliwości. Poradnictwo psychologiczne oparte na koncepcjach psychologii pozytywnej zwraca uwagę na zdrowie psychiczne rozumiane w kategoriach pozytywnych, a nie tylko jako przejaw braku objawów psychopatologicznych. Czego mogę się spodziewać na pierwszej wizyty u psychologa? Jeśli jest to wizyta o charakterze poradnianym, możesz oczekiwać: Pomocy w zakresie diagnozy problemu i sytuacji kryzysowej, Diagnozy zasobów odpornościowych, pomoc w ich uruchomieniu i wykorzystaniu, Pomocy w rozwiązywaniu sytuacji kryzysowych, Towarzyszenie w podejmowaniu ważnych, życiowych decyzji, Doskonaleniu samego siebie Jakie są wskazania do porady psychologicznej? W ciągu całego swojego życia musimy sprostać wyzwaniem, które są charakterystyczne dla kolejnego etapu rozwoju i życia. Psychologia rozwojowa dokładnie opisuje charakter kolejnych wyzwań rozwojowych i problemów życiowych, które będą wymagać rozwiązania. Co więcej, przewiduje, kiedy i jakie pojawią się w kolejnych etapach życia, jako przewidywalna, normatywna cecha kryzysów rozwojowych. Najczęstszym rodzajem problemów, które kwalifikują się do poradnictwa psychologicznego są: Problemy rodziców małych dzieci. Przeżywanie silnych stanów emocjonalnych związanych z problemami rozwojowymi dziecka. Problemy związane z rolą bycia rodzicem. Problemy rodziców w sytuacjach trudności szkolnych dziecka. Granice wspierania dziecka i zachowania jego autonomii. Problemy związane z samodzielnością i niezależnością dziecka, kontrolą. Problemy z konsekwencją wychowawczą, stawianiem i utrzymywaniem norm i zasad. Potencjalnymi możliwościami dziecka w kontekście oczekiwań rodzica wobec dziecka. Problemy z kontrolą zachowań impulsywnych wobec dziecka. Pomoc w zrozumieniu trudności szkolnych dziecka, wypracowanie sposobów minimalizowania negatywnych skutków tych trudności, które mogą rzutować na dalszy rozwój psychospołeczny dziecka. Problemy rodziców dorastającego dziecka. Problemy buntu adolscencyjnego, kontrola rodzicielska i problemy separacyjne, ryzykowne zachowania dziecka. Problemy wczesnej dorosłości. Związane z podejmowaniem nowych ról społecznych, studiów, aktywności zawodowej związków partnerskich, adaptacyjne. Problemy małżeńskie i w związkach partnerskich. Problemy okresu średniej i późnej dorosłości, wieku senioralnego. Okresu przejścia na emeryturę. Problemy rodzinne. Pomoc w problemach rodzinnych, o charakterze poradnictwa psychologicznego polega na krótkotrwałej interwencji w formie porady, psychoedukacji, interwencji wychowawczej, nie ma charakteru psychoterapii rodzinnej. Zakres poradnictwa rodzinnego dotyczy problemów małżeńskich, rodzinnych i wychowawczych. Podstawową zasadą jest bezstronność psychologa wobec poszczególnych członków rodziny. Wielu psychologów prosi, aby w spotkaniach brała udział cała rodzina, również małoletnie dzieci. Dotyczy takich problemów, jak: problemy w komunikacji, pełnieniu ról rodzicielskich i spójności systemu rodzicielskiego, zaburzonej struktury rodziny, granic poszczególnych członków rodziny, problemów separacyjnych z dorosłymi dziećmi, problemy wychowawcze, praca nad zmianą zachowań dziecka, które są obciążające i destrukcyjne, konsekwentną postawą rodzicielską, problem zaufania do dziecka. Problemy związane z funkcjonowaniem małżeństwa – sposób rozwiazywania konfliktów, podejmowania decyzji, zaspokajania potrzeb. Istotnym dopełnieniem sposobu pomocy rodzinie jest spojrzenie, na rodzinę z perspektywy potencjalnych zasobów rodzinnych, mocnych stron rodziny, uruchomieniu rezerw rodzinnych. Problemy związane z przewlekłymi chorobami somatycznymi i psychicznymi, niepełnosprawnością. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa w celu uzyskania porady psychologicznej? Osoba, która zgłasza się na pierwszą wizytę do psychologa w celu porady, zazwyczaj przeżywa wiele negatywnych emocji, związanych ze swoją kryzysową sytuacją. Do częstych uczuć należy wysoki poziom niepokoju, poczucie zagrożenie i braku stabilizacji życiowej, poczucie bezradności, bezsilności, obawy i lęki związane z przyszłością, przeżywanie negatywnego bilansu życiowego i pesymistyczne nastawienia dotyczące przyszłości. Sytuacje kryzysowe mogą powodować obniżoną samoocenę, uruchamiać zwątpienie w swoje mocne strony i kompetencje, pesymistyczne myślenie i przeżywanie objawów depresyjnych, paniki. Nasila się przeżywanie złości, wstydu, poczucia winy. Kryzysowe sytuacje mogą prowokować postawy rezygnacyjne i tendencje do izolacji. Również sam fakt podjęcia decyzji o wizycie u psychologa może być interpretowane jako przejaw okazywania słabości i bezradności, wzmacniać negatywną ocenę dotyczącą własnych kompetencji. Kompetentny i doświadczony psycholog ma świadomość tych problemów, dlatego podstawowym jego zadaniem jest pomoc w zmniejszeniu przeżywania tych negatywnych stanów emocjonalnych. Obligatoryjną, pierwszą zasadą rozmowy z psychologiem jest zapewnienie przez niego atmosfery życzliwości i prywatności. Pozwolenie, by rozmowa przebiegała w formie zindywidualizowanej i dogodnej dla klienta. Oznacza to w praktyce, że psycholog nie decyduje, o czym ma klient rozmawiać, podąża za jego spontanicznym poruszaniem tematów, jedynie zadając dodatkowe pytania pomagające w kontynuowaniu wątków. Najważniejszym pierwszym celem takiej rozmów z psychologiem jest możliwość odreagowania przeżywanych emocji, pomoc w uzyskaniu wglądu w nie, w zdiagnozowaniu i nazwaniu ich. Jest to niezwykle trudny etap, ponieważ może się wiązać z poznaniem swoich negatywnych emocji, przeżywanych w relacjach z dziećmi, małżeńskiej, wobec rodziców, czy wobec współpracowników i przyjaciół. Istotną cechą prawidłowego kontaktu jest zapewnienie przez psychologa, poczucia akceptacji i zrozumienia. Dobra rozmowa z psychologiem powinna gwarantować, że w jej trakcie nie czujesz się oceniany, osądzany, krytykowany, odrzucony, czy poniżony. Nie czujesz wstydu i potrzeby kontrolowania się. Czujesz się rozumiany i akceptowany. Efektem tego etapu powinno być pozyskanie umiejętności kontrolowania własnych stanów emocjonalnych poprzez, uwolnienie wszystkich skrywanych emocji, poznanie, zrozumienie i akceptacja ich. Pozwala to w efekcie na obniżenie intensywności ich przeżywania, wzmacnia poczucie kontroli nad nimi. Uczy, że konstruktywnym sposobem emocjonalnej samokontroli, jest poznanie i odreagowanie negatywnych emocji, które uwalnia od stanów napięcia i daje poczucie subiektywnej poprawy samopoczucia psychicznego. Proces uwolnienia się od intensywnego przeżywania negatywnych emocji odbywa się w kontekście koncentracji na wydarzeniach, które je sprowokowały. Tym samym, poprzez uzyskanie poznawczej perspektywy, powinien zachodzić proces identyfikacji problemów, uzyskiwanie dystansu i reinterpretacji kryzysowych sytuacji, nadaniu im właściwego znaczenia i rangi. Identyfikacja rzeczywistych problemów jest podstawą do dalszego etapu pracy, poszukiwania konstruktywnych sposobów rozwiązań problemu, czyli usunięcie przyczyny negatywnego stanu emocjonalnego, uczenie umiejętności rozwiązywania problemów. Jak wygląda pierwsza wizyta u psychologa, gdy potrzebuję psychologicznej diagnozy klinicznej? Diagnoza kliniczna jest szczególnym rodzajem diagnozy psychologicznej. Najważniejsze w postępowaniu diagnostycznym jest ustalenie celu badania, dlaczego i po co wykonujemy badanie psychologiczne. Pierwsza wizyta powinna dotyczyć sprecyzowania celu i zakresu diagnozy, od tego zależy dalszy przebieg wizyty. Jest również nastawiona na pozyskanie podstawowych informacji, ważnych z punktu widzenia diagnostycznego. Możesz się spodziewać, że psycholog będzie Twoje wypowiedzi interpretował w sposób, który będzie wychodził poza dosłowne Twoje sformułowania, których celem może być „prowokowanie” do pogłębienia tematu już poruszanych. Sposób prowadzenia rozmowy może być mniej lub bardziej dyrektywny, zależny od stylu pracy psychologa. Nie wszystkim klientom może odpowiadać np. niski poziom dyrektywności, choć dla innych może mieć swoje zalety. Kluczową rolą psychologa przeprowadzającego badanie jest umiejętność nawiązania kontaktu, który w dalszym etapie powinien mieć cechy zaufania, zapewniającego rzetelne wyniki badań. W dalszym etapie punktem wyjścia badania diagnostycznego jest sformułowanie problemu klinicznego, wymagającego procesu diagnostycznego. Cel badania klinicznego może byś sformułowany przez sąd, szkołę, lekarza psychiatrę lub neurologa w celu diagnozy neuropsychologicznej. Po zakończeniu badania następuje opracowanie diagnozy i orzeczenia dla celów instytucji zlecającej badanie.. Wynik badania składa się z: Danych podstawowych i biograficznych, ( historia życia i historia problemu). Danych o problemie, powodu zgłoszenia się do diagnozy i oczekiwań, historii problemu klinicznego. Oceny aktualnego stanu zdrowia psychicznego i zachowania. Danych o środowisku życia i działania we wszystkich sferach życia – edukacyjnych, zawodowych, rodzinnych. Danych z przeprowadzonych badań testowych, i ich wniosków. Opisu objawów i zaburzenia, wyjaśnienia jego mechanizmu, etiologii, patogenezy. Opisu oceny zdrowia, zasobów osoby badanej, jej mocnych stron, i jej środowiska. Wniosków ogólnych i wskazań do interwencji pomocowych. Dwa ostatnie punkty są znaczące dla opracowania programu terapeutycznego, o charakterze: oddziaływań psychoterapeutycznych, indywidualnych, grupowych, rodzinnych rehabilitacji psychologicznej, interwencji kryzysowych, oddziaływań psychoprofilaktycznych, treningów terapeutycznych. Ostatnim etapem badania diagnostycznego jest komunikowanie i wyczerpujące omawianie wyników badania, konkretnych wniosków. Badany otrzymuje opinię diagnostyczną w formie pisemnej. Podstawowym narzędziem badawczym psychologa i najczęściej wykorzystywanym jest obserwacja i rozmowa. Są to metody, które są obecne przez cały czas trwania kontaktu z psychologiem. Pod pojęciem obserwacji i dalszej analizie, kryje się technika diagnostyczna, która opiera się na teorii psychologicznej i wiedzy naukowej. Również rozmowa jest prowadzona przez pryzmat paradygmatu teoretycznego, który preferuje w swojej pracy psycholog. Inaczej prowadzi rozmowę psycholog zorientowany poznawczo-behawioralnie, a inaczej psychoanalityk. Poza rozmową i obserwacją, zależnie od problemu diagnostycznego psycholog może wykorzystywać inne narzędzia badawcze. Do najczęściej spotykanych w praktyce należą Metody Kwestionariuszowe, Metody Projekcyjne np. techniki rysunkowe, testy niedokończonych zdań, obrazkowe. Znane są testy rozwoju i właściwości funkcji poznawczych, poziomu sprawności intelektualnej. Dla prawidłowego procesu diagnostycznego bezwzględnie jest wskazane przeprowadzanie jej przez psychologa klinicznego dorosłego, bądź przez psychologa dzieci i młodzieży. Kiedy się udać do psychologa w celu uzyskania klinicznej diagnozy psychologicznej? W ostatnich latach zdecydowanie powiększył się obszar problemów, w których diagnoza psychologiczna ma swoje uzasadnienie. Są to między innymi, takie sfery życia jak: Wybór optymalnych warunków rozwoju, Dobór pracowników na szczególne stanowiska pracy, Dobór profilu kształcenia i edukacji, Monitorowanie tempa rozwoju szkolnego i emocjonalnego, Konieczność podejmowania ważnych decyzji w obliczu krytycznych sytuacji życiowych, Ocena psychopatologiczna stanu zdrowia psychicznego, różnicowania zaburzeń psychicznych, ocena zaburzeń osobowości, Wybór skutecznych sposobów radzenia sobie w trudnych sytuacjach, Skutki stresogennych wydarzeń, Diagnoza psychospołeczna uwarunkowań środowiskowych, które mają szczególny wpływ na rozwój bądź dysfunkcjonalność jednostki. Dotyczy różnych grup społecznych np. szkoła, miejsce pracy. Pacjent sam może się zgłosić do psychologa klinicznego w celu uzyskania diagnozy, ponieważ: Chce poznać swoje zasoby, mocne strony np. w związku z rozważaniem podjęcia się nowych, szczególnych zadań, wyzwań. Chce poznać przyczyny i ograniczenia w funkcjonowaniu intelektualnym, poziom deficytów procesów poznawczych, trudności szkolnych. Chce poznać przyczyny obniżonego poziomu funkcjonowania społecznego. Chce poznać swoje problemy ze zdrowiem psychicznym, przyczynę ich wystąpienia i specyfikę. Chce poznać swoje problemy ze zdrowiem fizycznym np. o charakterze neurologicznym, psychosomatycznym. Szuka specjalistycznej pomocy w przezwyciężeniu kryzysu życiowego, niesatysfakcjonującej, jakości życia. Chce poznać mechanizmy swojego funkcjonowania, zrozumieć problemy w relacjach interpersonalnych. Chce poznać i zrozumieć problemy swojego rozwoju seksualnego. Chce uzyskać pozwolenie na broń Chce uzyskać zaświadczenie o zdrowiu, które jest wymagane w określonych profesjach. Cel badania diagnostycznego może zostać określony przez zewnętrzną instytucję np. szkołę, wojsko, zakład pracy, sąd w sprawach cywilnych i karnych. Może być formułowany przez rodzinę, wówczas w przypadku dorosłych, wymagana jest zgoda. Psychologiczna diagnoza bazuje na badaniu osobowości, co pozwala ustalić, w jakim stopniu u klienta jest rozwinięta określona właściwość osobnicza oraz czym ten rozwój jest uwarunkowany. Odpowiada na pytanie, jakie procesy psychiczne uległy zakłóceniu, na ile są dysfunkcjonalne dla harmonijnego rozwoju i dobrostanu psychicznego. Wyjaśnia również czym spowodowane są dane trudności, deficyty. Celem diagnozy psychologicznej jest stworzenie planu efektywnych sposobów oddziaływań w celu zlikwidowania bądź obniżenia dysfunkcjonalności, trudności przystosowawczych, oraz zaleceń wskazujący na optymalne formy dalszej pomocy psychologicznej np. psychoterapeutycznej, systemowej terapii rodzinnej etc. Rozmowa u psychologa Zazwyczaj celem pierwszej rozmowy, bądź jednej z pierwszych, jest zebranie podstawowych informacji biograficznych, oraz potrzebnych do postawienia wstępnych hipotez diagnostycznych lub rodzaju form pomocowych. Zdarza się, bowiem, że klient, pomimo, że ma skonkretyzowane problemy i cele, to sformułowanie ich może być zbyt ogólne i niejasne. Pytania dotyczą również uszczegółowienia motywów, które zdecydowały o wizycie u psychologa, oraz oczekiwań. Pierwszy kontakt zazwyczaj ma również charakter informacyjny dotyczący form pomocy i sposobów ich realizacji, oraz w oparciu o, jaki paradygmat teoretyczny pracuje psycholog, np. czy jest psychoterapeutą analityczncznym, psychodynamicznym, poznawczo-behawioralnym,itp. Rozmowa u psychologa, szczególnie w celach poradnianej pomocy bądź diagnozy, jest oparta na metodzie badania zwanej wywiadem. Jest to podstawowa metoda w praktyce psychologicznej, która pozwala poznać, nie tylko podstawowe dane biograficzne, ale również motywy działania, przeżywane stany emocjonalne, doświadczenia życiowe, specyfikę zgłaszanych problemów. Każdy wywiad ma swoją strukturę, wynikającą z teoretycznych i metodologicznych założeń, według których pracuje psycholog. Podane w wywiadzie treści są analizowane i interpretowane przez psychologa. Sposób prowadzenia rozmowy opartej o wywiad jest zależny również od specjalizacji psychologa, do którego trafiliśmy na wizytę, np. czy jest to neuropsycholog, psycholog kliniczny, czy seksuolog, czyli od rodzaju problemu. Każda rozmowa ma swoją specyfikę wyznaczoną przez cel, z którym zgłaszamy się. Każde podejście w psychologii cechuje własny sposób rozumienia relacji klient-psycholog, psychoterapeuta, co może mieć przełożenie na sposób prowadzenia rozmowy, już na pierwszej wizycie. Charakter rozmowy, sposób przeprowadzania wywiadu psychologicznego, rozłożenia jego akcentów zawsze warunkuje nadrzędny cel. Specjalistyczny wywiad zależy np. od takich celów jak: Klinicznych, dotyczących zaburzeń psychopatologicznych Sądowych, opiniowanie sądowe Wychowawczych Psychologii zdrowia i biznesu Wspierania rozwoju osobistego Psychoterapeutycznych, kwalifikacja do terapii. Szczególnego podejścia i prowadzenia rozmowy wymagają osoby z doświadczeniem traumy życiowej, ofiary przemocy, rodziny osób chorych terminalnie, osoby poważnie chore somatycznie. Każda rozmowa z psychologiem jest swoistą ingerencją w sposób życia drugiego człowieka, która może spowodować zmiany w sposobie jego funkcjonowania, może pozostać we wspomnieniach, być znaczącym doświadczeniem w historii życia, i również może mieć nieodwracalne skutki. Dlatego kodeks etyczno-zawodowy Polskiego Towarzystwa Psychologicznego podkreśla wymiar etyczny relacji psychologicznej. Psycholog jest zawodem zaufania publicznego. Kontakt z psychologiem otwartym, empatycznym, szanującym godność i granice, dającym poczucie bezpieczeństwa i wsparcia, może być silnie pozytywnym, pomocowym doświadczeniem o bardzo dużym znaczeniu. Rozmowa z psychologiem, bazując na zbudowanym dobrym kontakcie, poczuciu zaufania i bezpieczeństwa, w dalszych etapach, polega na stopniowym pogłębianiu relacji. Zazwyczaj w pierwszej fazie kontaktu, pytania są ogólne, a następnie bardziej szczegółowe. W ten sposób klient może samodzielnie sterować rozmową, wybierając problemy, które chce poruszyć, a później może pogłębić. Rozmowa psychologiczna Każdy człowiek dysponuje mechanizmami, które pozwalają mu zachować dystans do otaczającego świata, a w określonych sytuacjach w kontaktach interpersonalnych do zdarzeń życiowych. Poziom nieufności, czy umiejętność zdystansowania się często bywa adekwatny, uzasadniony i pomocny. Tym prawidłowościom podlega również relacja z psychologiem, co oznacza, że w naturalny sposób pierwsze wizyty nie muszą oznaczać beztroskiej akceptacji psychologa, czy podtrzymania decyzji o pomocy psychologa, bez wątpliwości i jej weryfikacji. Możesz spodziewać się po pierwszej wizycie i kolejnych, naturalnego, nieprzyśpieszonego procesu budowania otwartości, szczerości i zaufania. Możesz się spodziewać, że będziesz przeżywał „opór”, a nasilone mechanizmy obronne –dystansowania się, nieufności, podważania trafności podjętej decyzji etc. z pewnością, w sposób naturalny i oczywisty, prawdopodobnie, wcześniej, czy później, pojawią się. Rozmowa psychologiczna i psychoterapeutyczna jest procesem zmiennym. Pojawiają się ambiwalentne uczucia i dążenia, z jednej strony ulga w cierpieniu, nadzieja, zadowolenie z podjętej decyzji o skorzystaniu z pomocy psychologicznej, z drugiej dążenie w relacji z psychologiem do zwiększenia dystansu, powściągliwość i dążenie do zmniejszenia poziomu intymności. Wprawny psycholog rozumie tę zmienność, uwzględnia poziom lęku i oporu, traktuje je, jako naturalne i ważne dla przebiegu procesu. Sytuacje kryzysowe są przewidywalne i są cechą relacji z psychologiem. Jeśli jednak, podejmiesz decyzję o rezygnacji z dalszej współpracy, warto omówić i zanalizować tę decyzję z psychologiem, być może będzie miało to wpływ na Twoją ostateczną decyzję. Kiedy udać się do psychologa w celu psychoterapii? Specjalistyczną formą pomocy psychologicznej, rozmowy psychologicznej, jest psychoterapia, zalecana w problemach i zaburzeniach psychicznych, psychosomatycznych, w celu usunięcia bądź obniżenia zaburzeń w funkcjonowaniu psychicznym, społecznym, somatycznym, oraz usunięciu ich przyczyn. Psychoterapię stosuje specjalista – psychoterapeuta. Oznacza to, że posiada prawo do jej stosowania, to znaczy, że ukończył proces szkolenia i ma certyfikat psychoterapeuty. Bywa, że jest w trakcie szkolenia, wówczas swoją pracę poddaje systematycznej superwizji, u psychoterapeuty, który jest nazywany superwizorem. Cele psychoterapii są zależne od potrzeb pacjenta, rozpoznawanego zaburzenia zdrowia psychicznego i związanymi z tym, uwarunkowaniami patogenetycznymi. Są formułowane i realizowane zgodnie z nurtem, w którym pracuje terapeuta. Często wymagają one długoterminowego procesu psychoterapeutycznego. W realizacji określonych celów, może być stosowana tzw. terapia krótkotrwała, bądź interwencja kryzysowa. Celem może być: Usunięcie objawów – lęku, fobii, natręctw, objawów depresyjnych Zmiana zachowania Zmiana cech osobowości Wsparcie w odzyskaniu równowagi psychicznej po traumatycznym wydarzeniu Cele definiowane są w oparciu o paradygmat, zgodnie, z którym pracuje terapeuta i są realizowane w formach zgodnych z tym nurtem. Polegają miedzy innymi na uczeniu się i zmianie zachowania, zmianie przekonań, nastawień tzw. dysfunkcjonalnych schematów poznawczych – terapia behawioralna i poznawcza. W trakcie psychoterapii psychodynamicznej – przez poznawanie siebie uruchamiany jest podstawowy proces wglądu, o charakterze intelektualnym i emocjonalnym tzw. świadomość problemów, ich istoty i przyczyn. Proces ten pozwala na uruchomienie zmian na poziomie zachowania, objawów i osobowości. Leczące są również procesy zachodzące w relacji terapeuta-klient. Oczekiwanym efektem psychoterapii są zmiany objawowe, zachowania, w kontaktach interpersonalnych i funkcjonowania społecznego, zmiany w systemach, w których funkcjonuje klient – rodzinnym, środowisko pracy. Pożądane są zmiany osobowościowe, w strukturze, tożsamościowe, rozwojowe zmiany osobowości, rozwiązanie intrapsychicznych konfliktów, poprawa dobrostanu psychicznego i jakości życia. Psychoterapia może być stosowana zależnie od potrzeb i celów w formie indywidualnej, grupowej i rodzinnej. Czasami obie te formy są łączone i przebiegają równolegle. W psychoterapii grupowej wykorzystuje się dynamikę grupy, procesy i cechy zachodzące w grupie. Również sposób przebiegu procesów terapeutycznych w terapii grupowej jest zależny od nurtu, w jakim pracuje terapeuta. Psychoterapia rodzinna Specjalistyczną terapią jest psychoterapia rodzinna oparta o paradygmat systemowy, w której uczestniczy cała rodzina. Celem psychoterapii rodzinnej jest zmiana komunikacji interpersonalnej oraz struktury rodziny. Podstawowym założeniem jest tu teza, że „patologia” jednego członka rodziny jest wypadkową wzajemnych relacji w rodzinie i dlatego cała rodzina wymaga pomocy. Przykładowo problemy wychowawcze z dzieckiem (zachowania agresywne, ryzykowne) mogą być wynikiem problemów w podsystemie rodzicielskim, w diadzie małżeńskiej, patologicznych koalicjach, granicach wewnątrzrodzinnych. Zdrowa rodzina charakteryzuje się jasno oddzielonymi podsystemami, zgodnie z hierarchią i pełnionymi rolami przez poszczególnych członków, jasnymi granicami. Komunikacja jest jasna, sprzyjająca rozwojowi wszystkich członków rodziny. Istnieje harmonia pomiędzy odrębnością własnego ja , każdego członka, a poczuciem przynależności do rodziny. Zdrową rodzinę charakteryzuje również prawidłowa adaptacja do kolejnych okresów rozwojowych np. rodzina z małym dzieckiem, z adolscentem, czy okres odejścia dorosłych dzieci i dokonane prawidłowe procesy separacyjne. Celem oddziaływań psychoedukacyjnych jest dostarczenie wiedzy z określonego obszaru np. pacjentowi z diagnozą zaburzenia schizofrenicznego i jego rodzinie, wiedzy dotyczącej specyfiki choroby, wyposażenie w umiejętność kontrolowania choroby w celu obniżenia poziomu ryzyka nawrotu choroby, wydłużenia okresów remisji, oraz zapobieganie koniecznym hospitalizacjom w przyszłości. Odrębną formą pomocy jest interwencja kryzysowa, która może mieć charakter interdyscyplinarny. Psycholog współpracuje z zespołem interdyscyplinarnym, bowiem osoby w kryzysie niejednokrotnie wymagają pomocy prawnej, medycznej, ekonomicznej i społecznej. Podstawowym zadaniem interwencji kryzysowej jest wsparcie emocjonalne i społeczne, odzyskanie przez osobę zdolności do samodzielnego rozwiązywania sytuacji kryzysowej. Interwencja kryzysowa jest stosowana, jako forma pomocowa w przypadku osób doświadczających ostrego i traumatycznego stresu, w sytuacjach przemocowych, w sytuacjach o charakterze kataklizmu naturalnego (powódź) i społecznego (akt terrorystyczny, katastrofa w środkach transportu). W ostatnich latach jest widoczny rozwój oddziaływań psychologicznych o charakterze promocji i profilaktyki zdrowia psychicznego, prewencji zaburzeń psychicznych i wzmacniania dobrostanu psychicznego. Istnieją programu profilaktyki zdrowia psychicznego, wzmacniania dobrostanu psychicznego, których celem jest również prewencja zaburzeń psychicznych, których dramatyczne nasilenie w polskim społeczeństwie jest obserwowane. Centrum Medyczne Salus Pro Domo w Warszawie i Fundacja Pro Domo ma opracowane programy profilaktyki zdrowia psychicznego dla szkół, zakładów pracy oraz osób w wieku senioralnym.

Jak zrobić badania na pozwolenie na broń, gdzie, i jak taka procedura wygląda: Do złożenia wniosku o pozwolenie na broń konieczne jest posiadanie orzeczenia lekarza i psychologa, z których wynika, że możemy dysponować bronią. Takie orzeczenie jest ważne tylko 3 miesiące i musimy je dołączyć do wniosku o pozwolenie na broń.

Diagnoza psychologicznaw Poradni Psychologiczno-Pedagogicznej Diagnoza psychologiczna to proces, którego celem jest wyjaśnienie przyczyn trudności w uczeniu się lub w zachowaniu. Potocznie często nazywa się ją badaniem. Nie ma jednak nic wspólnego z wizytą u lekarza. W czasie spotkania z psychologiem dziecko lub nastolatek wykonuje szereg zadań, których celem jest określenie potencjałów i deficytów. Psycholodzy w swojej pracy stosują wystandaryzowane testy psychologiczne. Dzięki temu możliwe jest porównanie wyników uzyskanych przez klienta poradni z normami wiekowymi. Ogólny przebieg i cel diagnozy psychologicznej. Jednym z głównych zadań poradni jest diagnoza dzieci i młodzieży. Diagnozą w poradni zajmuje się psycholog, którego badania uzupełniane są w miarę potrzeb badaniami innych specjalistów np. logopedy, pedagoga, doradcy zawodowego. Psycholodzy korzystają też z informacji o stanie zdrowia dziecka (na podstawie złożonych przez rodziców zaświadczeń lekarskich). Na badanie zgłaszane są dzieci i młodzież przez rodziców lub prawnych opiekunów. Proces diagnozowania i jego wynik ma charakter wieloaspektowy. Każdy zgłoszony problem ma swoją specyfikę, która wpływa na dobór czynności diagnostycznych. Dlatego stosuje się różnorodne metody i techniki badawcze. Podstawową formą jest wywiad (dostarcza on wiadomości o najwcześniejszych latach życia), rozmowa, obserwacja oraz testy psychologiczne. W procesie diagnozowania używane są wystandaryzowane, rzetelne, trafne i wiarygodne testy. Służą one do oceny rozwoju intelektualnego, poznawczego, emocjonalnego, społecznego i językowego. Badanie psychologiczne ma na celu poznanie dziecka, jego możliwości rozwoju, zachowań, specyfiki trudności w funkcjonowaniu szkolnym, osobniczym, w relacjach rodzinnych, czy rówieśniczych. Przede wszystkim stanowi próbę wyjaśnienia mechanizmów psychologicznych i genezy zgłaszanych problemów. Trafna diagnoza jest podstawą do dalszych działań w stosunku do dziecka, jego rodziny, środowiska szkolnego i rówieśniczego. Działania te mają charakter: profilaktyczny, korekcyjny, terapeutyczny, psychoedukacyjny, wychowawczy. Uzyskane w procesie diagnozy informacje stanowią podstawę do udzielania porad dla rodziców na użytek wspierania indywidualnego rozwoju dziecka. Szczególne znaczenie ma diagnoza małych dzieci. W przypadku stwierdzenia różnych zaburzeń w ich rozwoju psychoruchowym istnieje możliwość wczesnego wspomagania i stymulowania np.: opóźnionego rozwoju mowy, sprawności manipulowania, deficytów uwagi, rozwoju ruchowego. Opieka psychologiczna nad małym dzieckiem pełni ważną rolę profilaktyczną, zapobiega niepowodzeniom w nauce szkolnej. Wczesna diagnoza jest konieczna w przypadku dzieci niepełnosprawnych. Wcześniej podjęta interwencja hamuje pogłębianie się niepełnosprawności umysłowej, wspiera rodzin pokazując możliwości dalszego rozwoju i edukacji dziecka. Kiedy udać się z małym dzieckiem do psychologa? Każda sprawa, która niepokoi rodzica wymaga konsultacji. Psycholog zajmuje się różnymi sytuacjami, które budzą wątpliwości rodziców. Warto umówić się chociażby na jedno spotkanie i wspólnie z psychologiem dziecięcym odpowiedzieć na pytanie, czy niepokój jest zasadny, niż narażać się na negatywne konsekwencje nierozwiązanego problemu. Warto zwłaszcza skonsultować się z psychologiem, gdy dziecko: znajduje się w tak zwanej grupie „ryzyka ciążowo –okołoporodowego” (istotne problemy w okresie ciąży lub okresie okołoporodowym), ma stwierdzone zaburzenia neurorozwojowe, zaburzenia napięcia mięśniowego wymagające rehabilitacji, ma wadę genetyczną lub inną poważną przewlekłą chorobę somatyczną, nie uzyskuje przewidzianych dla danego wieku osiągnięć rozwojowych, nie chce i nie potrafi bawić się zabawkami, unika całej grupy zabaw, bawi się bardzo krótko, ma problemy z nawiązaniem relacji społecznych, nie nawiązuje prób komunikacji z otoczeniem stosownych do wieku, wykazuje problemy pielęgnacyjne - trening czystości, zaburzenia rytmu spania, problemy z jedzeniem, wykazuje w sposób przewlekły nasilone reakcje złości, smutku, agresji, płaczu, lęku, nie potrafi radzić sobie z niepowodzeniami, funkcjonuje w swoim świecie i jest mało zainteresowane otoczeniem, doświadcza trudnej sytuacji np. rozwód rodziców, śmierć kogoś bliskiego, dużej ilości zmian, która przekracza jego możliwości adaptacyjne, demonstruje problemy wychowawcze w domu lub przedszkolu. Zachęcamy do spotkania z psychologiem również w każdej innej sytuacji, która budzi niepokój rodziców, aby upewnić się, że rozwój dziecka przebiega prawidłowo oraz poradzić się, jak twórczo stymulować jego rozwój. Jak przebiega wizyta u psychologa (z małym dzieckiem)? Spotkanie z psychologiem może mieć formę badania lub obserwacji mających na celu określenie, jak rozwija się dziecko. Podczas spotkania maluch poddawany jest różnym próbom i zadaniom, które w większości mają charakter zabawy lub pytań dostosowanych do jego wieku. Ocena aktualnego poziomu rozwoju psychoruchowego dziecka zwykle odbywa się przy udziale rodzica, który zna je najlepiej – psycholog kieruje do mamy lub taty wiele pytań o umiejętności, które maluch wykazuje w domu. Psycholog z pewnością zapyta, jaki jest cel wizyty, zbierze również wnikliwy wywiad, w którym zapyta o dotychczasowy rozwój i funkcjonowanie dziecka, a także o jego relacje z rówieśnikami i relacje rodzinne. W zależności od złożoności sprawy może zaproponować kilka spotkań. Diagnoza w poradni może być również rozszerzona o obserwację malucha w grupie rówieśniczej i naturalnych, znajomych dla niego warunkach. Wniesie to wiele cennych informacji i umożliwi udzielenie bardziej adekwatnej pomocy. Jeśli problem będzie tego wymagał, psycholog odeśle dziecko na konsultację do innego specjalisty np. pediatry, psychiatry, endokrynologa, neurologa, genetyka po to, aby wykluczyć inne choroby i zaburzenia. Może również polecić zapisanie dziecka na zajęcia terapeutyczne. Jak przygotować się do pierwszego spotkania? Warto, aby rodzice dobrze przygotowali się do tej wizyty – jeśli trzeba, spisali to, o czym chcą powiedzieć, tak aby nie pominąć podczas spotkania ważnych informacji. Z pewnością psycholog zapyta o kwestie dotyczące rozwoju dziecka – od poczęcia do chwili obecnej. Warto sobie przypomnieć, kiedy dziecko stawiało pierwsze kroki, a kiedy zaczęło mówić. Wśród tych pytań pojawią się także dotyczące stanu zdrowia – czy dziecko miało jakieś urazy? Czy było leczone w szpitalu? Czy choruje na coś przewlekle? Jeśli tak, jakie leki zażywa? Ideałem byłoby, gdyby na spotkaniu byli oboje rodzice – będą mogli się uzupełniać podczas zbierania wywiadu. W trakcie umawiania wizyty warto zapytać, czy na spotkaniu rodzice maja zjawić się sami czy z dzieckiem. Bardzo często zdarza się bowiem tak, że podczas pierwszego spotkania psycholog przeprowadza wywiad z rodzicami, ustala z nimi cele i metody pracy, a dopiero na kolejnym rozpoczyna bezpośrednią pracę z dzieckiem. Jeżeli rodzic ma przyjść na spotkanie razem z dzieckiem, warto pomyśleć o osobie towarzyszącej, która mogłaby zająć się dzieckiem podczas rozmowy rodziców z psychologiem. Dziecko w wieku przedszkolnym warto uprzedzić o planowanej wizycie i ogólnie przekazać, czego może się spodziewać. Efekty spotkania z psychologiem. W wyniku spotkania z psychologiem rodzic w zależności od potrzeb dziecka otrzymuje informacje o uzyskanych wynikach badania. W informacji jest mowa o dobrych stronach dziecka oraz o jego deficytach w rozwoju. W razie konieczności dziecko jest kierowane na konsultacje medyczne (do lekarzy specjalistów w zależności od problemu). Dzieci z obciążeniami okołoporodowymi i nietypowym zachowaniem mogą być kierowane do neurologa dziecięcego, a nadpobudliwe psychoruchowo, agresywne i z problemami z zachowaniem mogą być kierowane do psychiatry dziecięcego. Dzieci mogą również mieć zaleconą terapię psychologiczną. Systematyczne spotkania z psychologiem mogą pomóc dziecku przezwyciężyć nurtujące je problemy lub problem. Dla dziecka psycholog to terapeuta leczący zranienia psychiczne i odblokowujący jego ograniczenia. Psycholog nie przepisuje recept na leki, ale może zalecić wprowadzenie zmian dotyczących żywienia dziecka lub poprosić o uzupełnienie diety dziecka o preparaty wspomagające pracę umysłu. Jeżeli rodzina dziecka przeżywa kryzys również rodzic mogą liczyć na pomoc psychologa w poradni. Czasami okazuje się, że problem dziecka jest problemem rodzica. A sposobem uzdrowienia trudnej sytuacji jest dokonanie zmian przez samego rodzica / opiekuna. W czasie rozmowy z rodzicem, pomaga się mu dostrzec problem i go rozwiązać. Jeżeli dziecko ma trudności wychowawcze, rodzic lub osoby pracujące z dzieckiem otrzymają wskazówki do pracy z nim. Psycholog nie wychowa dziecka za rodzica, tylko wskaże kierunek działania. Może zaprosić rodzica na spotkania dla rodziców. Spotkanie z psychologiem nie jest przesłuchaniem, lecz serdeczną rozmową, będącą wspólnym poszukiwaniem przyczyn kłopotów i wspólnym określaniem pomysłów i sposobów skutecznych ich rozwiązań. Czasami na spotkaniu z psychologiem rodzic ma okazję dostrzec odmienne, zaskakujące zachowanie swojego dziecka. Rodzic może poznać nowe formy zabaw, nauczyć się innego podejścia do dziecka. Psycholog jest dla rodzica i nauczyciela doradcą czy konsultantem. To osoba korygująca postawy rodziców i wspierająca ich w pełnieniu wychowawczej roli. Jest też edukatorem, który poszerza wiedzę rodziców o rozwoju ich dziecka, pomaga im w dotarciu do potrzebnej pomocy. Psycholog przede wszystkim rozmawia i służy dobrą radą. Należy pamiętać, że psychologa obowiązuje zawodowy kodeks etyczny i musi on działać zgodnie z nim. Obowiązuje go dyskrecja, jest zobowiązany do zachowania tajemnicy zawodowej. W przypadku realnego zagrożenia zdrowia i życia osoby zgłaszającej się do niego, psycholog zobowiązany jest do podjęcia działań interwencyjnych. Opracowały: Elżbieta Wieliczko, Katarzyna Oleszkiewicz, Honorata Jamróz, Marta Mossakowska Zebrane przez: Danutę Hałasiewicz-Tokarską

ne8w819xo3.pages.dev/314

ne8w819xo3.pages.dev/791

ne8w819xo3.pages.dev/436

ne8w819xo3.pages.dev/942

ne8w819xo3.pages.dev/684

ne8w819xo3.pages.dev/767

ne8w819xo3.pages.dev/145

ne8w819xo3.pages.dev/170

ne8w819xo3.pages.dev/800

ne8w819xo3.pages.dev/979

ne8w819xo3.pages.dev/659

ne8w819xo3.pages.dev/29

ne8w819xo3.pages.dev/776

ne8w819xo3.pages.dev/254

ne8w819xo3.pages.dev/563